UGBOGIORINMWIN
Ugbogiorinmwin jest siedmiogłowym władcą podziemi według mitów Bini z Nigerii. Jest dzikim potworem, który zieje ogniem, dymem i krwią i ma władzę nad duszami w świecie dusz. Jedna z legend opisuje tragiczną podróż Igioromi, hałaśliwego młodzieńca, który podróżuje do podziemi, aby pochwalić się swoimi umiejętnościami zapaśniczymi. W krainie umarłych Igioromi rzuca na ziemię kilka duchów, zabijając je po raz drugi. Następnie wyzywa Ugbogiorinmwina do walki do mety. Ale Ugbogiorinmwin ożywia upadłe duchy za pomocą magicznej mikstury, po czym bez wysiłku miażdży chłopca. Nakazuje duszom zebrać zioła i przyprawy, aby ugotować zwłoki Igioromi na wspólną ucztę.
UNCAMA
Według legendy Zulusów, Uncama jest rolnikiem, który nieświadomie podróżuje do podziemi w poszukiwaniu jeżozwierza, który pożera jego plony. W przeciwieństwie do innych afrykańskich opowieści o życiu pozagrobowym, ta historia jest raczej faktycznym opisem wydarzeń nadprzyrodzonych niż fikcyjnym mitem. Opowieść zaczyna się, gdy Uncama, chcąc zabić zwierzę, które pustoszy jego ogród, podąża za jeżozwierzem w jego dziurze. Spodziewając się znalezienia krótkiej nory prowadzącej do jego legowiska, przejście okazuje się długim tunelem pełnym zakrętów i zakrętów. Przejście przez niego zajmuje Uncama kilka dni, jego oczy przyzwyczajają się do ciemności, gdy kontynuuje. Wreszcie wynurza się z dziury i odkrywa ciemną, tlącą się wioskę, w której nieustannie wyją psy, dzieci płaczą i płaczą, a ludzie chodzą i rozmawiają do tyłu. Zdając sobie sprawę, że przypadkowo dotarł do podziemi, Uncama ucieka z wioski i wraca do jeżozwierzowej nory. Kiedy wraca do domu, jego żona krzyczy z przerażenia, bo nie ma mężczyzny od kilku dni, ale od kilku lat. Ona i reszta mieszkańców wioski wierzyli, że Uncama nie żyje, a cały jego dobytek został spalony zgodnie ze zwyczajem pogrzebowym. Historia wizyty Uncamy w podziemiach była przekazywana z pokolenia na pokolenie, wywodząca się od ludzi, którzy przysięgali, że znają tego człowieka i że każde słowo opowieści jest prawdziwe. Po raz pierwszy została opublikowana w 1868 roku w tomie opowiadań Zulusów przez brytyjskiego pisarza Henry′ego Callawaya.