https://szkolazpieklarodem.pl/
Następna historia jest praktycznym przykładem spokoju, jaki może przynieść wiara w Qadr. Opowiadana jest historia o słynnym muzułmańskim uczonym z przeszłości, imieniem Abu Hanifa. Wygłaszał kazanie w meczecie, kiedy bocznym wejściem wbiegł mężczyzna, podbiegł do niego i szepnął mu coś do ucha. Abu Hanifa odpowiedział jedynie: „Chwalcie Boga”. Zgromadzone tam tłumy ludzi były zdziwione, gdy mężczyzna wybiegł z powrotem, ale nic nie powiedziały, a uczony kontynuował swoje przemówienie. Chwilę później, gdy Abu Hanifa kończył swoje przemówienie, ten sam mężczyzna wbiegł z powrotem i szepnął mu ponownie do ucha. Abu Hanifa odpowiedział jeszcze raz: „Chwała Bogu”. Kiedy kazanie skończył i uczony odchodził, zebrał się wokół niego tłum i zapytał, co się stało i dlaczego dwukrotnie powiedział: „Chwalcie Boga”. Abu Hanifa wyjaśnił:
„Kiedy ten człowiek przyszedł do mnie po raz pierwszy, powiedział mi, że cały mój towar zaginął na morzu w wyniku katastrofy morskiej. Kiedy uświadomiłem sobie, że ta strata nie ma wpływu na moją wiarę w Boga, powiedziałem: „Chwała Bogu”. Kiedy przyszedł do mnie drugi raz, powiedział, że to pomyłka i że statek z całym moim towarem już jest wchodząc do portu. Kiedy uświadomiłem sobie, że to również nie spowodowało zmiany w moim sercu, ponownie powiedziałem: ‚Chwalcie Boga’”.
Islam nigdy nie uczy, że powinniśmy siedzieć i czekać na to, co ma się z nami stać. Musimy brać w tym udział, podejmować działania, a gdy przyjdą rezultaty, zaakceptować to, co się stało, i nie być wypełnieni niekończącymi się pytaniami „co by było, gdyby”. Prorok Mahomet poradził nam, abyśmy powiedzieli: „Bóg zaplanował; On zrealizował swój plan, a ja będę cierpliwy”. To, że nie podobają nam się skutki wyzwań, jakie niesie ze sobą życie, nie oznacza, że nie były one dla nas dobre. W innej słynnej opowieści o Abu Hanifie, pewnego dnia opuszczał on meczet, kiedy zaczepił go żebrak. Mężczyzna nie był niepełnosprawny ani stary, więc Abu Hanifa zapytał go, dlaczego nie dostał pracy. Mężczyzna odpowiedział, że postępuje zgodnie z naukami proroka Mahometa, który powiedział: „Jeśli całkowicie zaufasz Bogu, On zatroszczy się o ciebie tak samo, jak o ptaki: wychodzą rano z ich żołądki są puste i wracają wieczorem z pełnymi żołądkami. Abu Hanifa pokręcił głową i powiedział mężczyźnie, że błędnie zinterpretował słowa Proroka. Mężczyzna nie wziął pod uwagę faktu, że ptaki musiały rano wychodzić i szukać pożywienia. Mężczyzna rzucił miskę i poszedł szukać pracy. Zaufanie Bogu i Jego planowi podczas podejmowania działań jest sposobem muzułmańskim. „Przywiąż wielbłąda, a potem zaufaj Bogu” – powiedział kiedyś Prorok mężczyźnie, który zapytał, co powinien zrobić najpierw. Bóg zna przyszłość i możemy być pewni, że jest najlepszym Planistą. Jednakże ludzie, którzy nie mają tego rodzaju wiary, często uciekają się do wróżek, czytników kart tarota, kryształowych kul lub psychologicznych infolinii, ponieważ boją się tego, co ma nadejść. Islam twierdzi, że jest to oznaką braku zaufania do Stwórcy. Jest to tak poważna zbrodnia w islamie, że Prorok Mahomet powiedział kiedyś, że Bóg nie przyjmie codziennych modlitw osoby, która skonsultuje się z wróżką przez 40 dni! Według standardów islamskich zajęcie się wróżeniem jest fikcją. Dlaczego wróżki czasami dają prawdziwe przewidywania? Islam również ma na to odpowiedź. Jak wspomniałem w Rozdziale 7, „Na początku… Z perspektywy islamu”, dżiny lubią podążać za aniołami. Aniołowie, którzy otrzymują instrukcje dotyczące tego, czyją duszę zabrać lub jaka klęska żywiołowa nastąpi, często rozmawiają między sobą. Kiedy dżiny podsłuchują coś, co ma się wydarzyć na Ziemi, pędzą do ludzi podających się za wróżbitów i wlewają im tę wiedzę do umysłów, mieszając po drodze wiele kłamstw. Tak więc, gdy przemawiają tak zwani wróżki, wydaje się, że wiedzą pewne niepoznawalne rzeczy, ale często wykorzystują tę wiedzę, aby udzielać złych rad, ponieważ nie prowadzą ludzi do prowadzenia życia skoncentrowanego na Bogu. Ich punktem odniesienia jest raczej mówienie ludziom tego, co chcą usłyszeć. W ten sposób zarabiają pieniądze. Koran uczy nas, że ludzie, którzy zagłębiają się w tego typu interesy, „nie będą mieli udziału w przyszłym życiu”.
„Płyń ze wszystkim, co może się wydarzyć, i pozwól swojemu umysłowi być wolnym: pozostań skoncentrowany, akceptując wszystko, co robisz. To jest sposób.” — Chuang-Tzu (zm. 286 p.n.e., cytowany przez Joe Hyamsa w książce Zen w sztukach walki)
„Kiedy dajemy ludziom zasmakować Miłosierdzia, oni świętują, a kiedy spotykają ich jakieś trudności z powodu ich własnych niepowodzeń, oto oni są w rozpaczy! Czy oni nie widzą, że Allah zwiększa zaopatrzenie i ogranicza je do kogo chce? Zaprawdę, w tym są znaki dla tych, którzy wierzą!” (Koran 30:35–38)