Miesiąc: grudzień 2023

https://szkolazpieklarodem.pl/

Szkolenie w wojsku rozpoczęło się już w wieku 5 lat, chociaż zawodową służbę wojskową rozpoczęto dopiero w wieku 20 lat. wsie. Jednak po treningu mogli być w każdej chwili przywołani. Tak jak dzisiaj, nowi rekruci wojskowi musieli się ostrzyc. Obrazy tego procesu odkryto w grobowcach. Fryzury tworzyły element jednolitości w szeregach. Zachowane teksty opisują również początek życia nowego rekruta w wojsku. Nowi rekruci otrzymywali „piekące bicie” jako środek demoralizacji ich, aby byli bardziej podatni i podatni na wypełnianie rozkazów. Reżim treningowy był trudny i obejmował

* Podnoszenie ciężarów przy użyciu worków z piaskiem jako ciężarów

* Zapasy

* Boks

* Rzucanie nożami w drewniane cele, aby poprawić celność

* Umiejętności miecza, używanie patyków do ćwiczeń

* Jazda na rydwanie

* Ćwiczenie celu w rydwanie z łukiem i strzałą

Te zadania byłyby trudne w czyichkolwiek książkach, ale wyobraź sobie, że robisz to wszystko na zewnątrz w ponad 50-stopniowym upale. Nic dziwnego, że armia egipska była szczególnie dobra i wielu bardzo się jej obawiało.

https://szkolazpieklarodem.pl/

Początek Nowego Królestwa (1555 p.n.e.) przyniósł szereg zmian w kontroli i organizacji rządu. Ale główną zmianą – i najbardziej udaną – było wprowadzenie stałej armii. Przed Nowym Królestwem, gdy król potrzebował armii, miejscowi gubernatorzy byli wzywani do zebrania prawdopodobnych chłopców z ich regionów. Ahmose dostrzegł jednak wadę tej metody i wprowadził pełnoetatową armię stojącą. Jak w przypadku większości stanowisk w Egipcie, role wojskowe były przekazywane z ojca na syna (zob. rozdział 2). Jednak na podstawie zapisów o awansach wojskowych Egipcjanie, w tym niewykształceni, mogli zostać żołnierzami i awansować w szeregach. Przed założeniem stałej armii Egipcjanie mogli zdobyć władzę polityczną lub wejść na tron tylko dzięki biurokracji lub kapłaństwu.

https://szkolazpieklarodem.pl/

Pochodzenie Hyksosów zawsze było kwestionowane, ale dowody w Avaris, ich stolicy w Delcie, pokazują zestawienie między kulturą egipską i syro-palestyńską. Ta mieszanka wpływów kulturowych jest podkreślona w dwóch najdziwniejszych praktykach Hyksosów – pochówkach sług i osłów:

* Obok grobowca ich pana w Avaris odkryto trzy pochówki sług. Służący zostali pochowani przy wejściu do grobowca i zwróceni twarzą do drzwi, jakby czekali na rozkazy od zmarłego pana. Wszyscy służący byli mężczyznami – starszym dorosłym, młodzieńcem i 25-latkiem. Wygląda na to, że wszyscy zostali pochowani w tym samym czasie co ich mistrz, co wskazuje, że zostali poświęceni, gdy ich mistrz umarł. Ta praktyka była stosowana przez Egipcjan, ale nie więcej niż 1000 lat w czasie pochówków, co sugeruje, że był to pomysł obcy z ojczyzny tych azjatyckich osadników.

* W Avaris odkryto również siedemnaście pochówków osłów. Pogrzeb osła był praktyką nieegipską. Osły były zwykle chowane parami przed dużymi grobowcami, prawdopodobnie jako ofiara po śmierci właścicieli grobowców. Te osły mogły ciągnąć wozy lub wozy pogrzebowe, ale obok tych pochówków nie znaleziono uprzęży. Włączenie osłów było rzadkie i przywiązany tylko do bardzo elitarnych pochówków, co wskazuje na bogactwo i status w społeczności

https://szkolazpieklarodem.pl/

Pod koniec okresu Hyksosów (około 1640 p.n.e.) królowie Hyksosów przejęli kontrolę nad całym Egiptem, służąc jako niekwestionowani królowie Górnego i Dolnego Egiptu. Jednak członkowie 17. dynastii w Tebach nie przepadali za hyksoskimi królami ingerującymi w lokalne sprawy. Tak więc Sekenenre Tao II, król z XVII dynastii, poprowadził ofensywę przeciwko królowi Hyksosów Apopisowi. Bitwa nie była tak łatwa, jak początkowo sądził Sekenenre Tao, i zginął w bitwie. Jego mumia ma liczne rany głowy, co wskazuje, że była to zaciekła bitwa. Jego syn Kamose podjął rękawicę i kontynuował walkę. Kamose odniósł nieco większy sukces i zdołał odzyskać większość Egiptu, spychając Apopisa z powrotem do stolicy Hyksosów, Avaris. Kamose zmarł młodo, choć historycy nie są pewni jak. Brat Kamose, Ahmose I, przejął bitwę i odniósł większy sukces niż jego brat, całkowicie wypędzając Hyksosów z Egiptu. Ahmose kontynuował pościg za Hyksosami aż do Sharuhen na pustyni Negev między Rafah a Gazą, plądrując wioski po drodze – tylko po to, by pokazać, kto tu rządzi. Ahmose powrócił następnie do Egiptu i wzmocnił wschodnie granice silną obecnością wojskową, aby zapewnić, że zwolennicy Hyksosów nie próbują ponownie wkroczyć do kraju. Ten odnoszący sukcesy król był pierwszym królem XVIII dynastii i zapoczątkował Nowe Królestwo. (Patrz rozdział 4, aby uzyskać więcej informacji na temat tego okresu historii Egiptu).

https://szkolazpieklarodem.pl/

Pod koniec drugiego okresu pośredniego (1663-1555 p.n.e.), Egipt doświadczył okresu podzielonych rządów, z 15. dynastią rządzącą na północy od strony Delta Avaris i 17. dynastią rządzącą z Teb na południu:

* Królowie z XV dynastii byli znani jako Hyksosi i doszli do władzy dzięki społeczności syro-palestyńskiej zamieszkującej Deltę w okresie Państwa Środka.

* Królowie z 17-tej dynastii byli pochodzenia egipskiego, ale mogli być wasalami z 15-tej dynastii, co oznacza, że ​​mogli rządzić tylko dlatego, że byli spokojni i nie sprawiali kłopotów.

Często mówi się, że władcy Hyksosów najechali Egipt z Palestyny ​​za pomocą rydwanów, których w tym czasie nie sprowadzono do Egiptu. W rzeczywistości królowie Hyksosów pochodzili z lokalnej społeczności azjatyckiej w Delcie. Społeczności te żyły w regionie przez ponad 100 lat przed początkiem okresu Hyksosów. (Również rydwan został wprowadzony w tym okresie, ale nie przez Hyksosów. Zarówno Egipcjanie, jak i Hyksosowie uzyskali dostęp do rydwanu w tym samym czasie, więc żaden z nich nie miał przewagi nad innymi umiejętnościami wożenia rydwanami.)

https://szkolazpieklarodem.pl/

Państwo Środka upadło około 1782 r. p.n.e. w podobny sposób jak Stare Państwo, być może z powodu powodzi i późniejszego głodu. Wielu historyków twierdzi, że opisy strasznych warunków życia w „Upomnieniach Ipuwera” odnoszą się również do drugiego okresu pośredniego. Z bliżej nieokreślonego powodu pod koniec Państwa Środka do regionu napłynęła duża liczba ludności z obszaru Palestyny ​​i Syrii (nazywanej przez Egipcjan Azjatami). Nie była to inwazja, ale raczej migracja na małą skalę. Niektórzy historycy uważają, że rząd egipski mógł zaprosić Palestyńczyków do ich umiejętności robienia łodzi, a ci imigranci zostali następnie zakwaterowani w Delcie, która była miejscem dużych portów i centrów handlowych. Ten napływ prawdopodobnie nie był przyczyną upadku Państwa Środka, ale ci imigranci i zmiany, które przynieśli, zapoczątkowali okres Hyksosów.

https://szkolazpieklarodem.pl/

XI dynastia w końcu zdołała przejąć kontrolę nad całym Egiptem, ponownie go zjednoczyć i zapoczątkować okres zwany Państwem Środka. Zjednoczenie nastąpiło za panowania czwartego króla Mentuhotepa I (2125-2055 p.n.e.). Podczas XI dynastii miejscowi gubernatorzy rosli w siłę i chociaż teraz krajem rządził jeden król, ten król był zależny od tych gubernatorów. Dlatego król musiał apelować do tych gubernatorów, aby pomogli mu w stworzeniu armii, a każdy region produkował pewną liczbę młodych mężczyzn na kampanie wojskowe, ekspedycje handlowe lub patrole graniczne. Jednak pod koniec panowania Senwosreta III (XII dynastia) król odzyskał wystarczającą kontrolę, aby bez pomocy miejscowych gubernatorów stworzyć armię. Królowie Państwa Środka chcieli poszerzyć granice Egiptu, powoli przesuwając się dalej w głąb Nubii. Z każdym udanym atakiem zabezpieczali teren, budując fortecę. Na przykład:

* Amenemhat I z XII dynastii zbudował rząd fortec w północno-wschodniej Delcie, aby chronić granice przed atakiem azjatyckim.

* W okresie panowania Senwosret I i III w Nubii wzniesiono szereg 17 fortec – dziesięć w pobliżu drugiej katarakty Nilu za granicą między Egiptem a Nubią – aby zapobiec infiltracji Nubijczyków, a także kontrolować handel z kopalnie złota i kamieniołomy w regionie.

Czasami te fortece były zbyt duże, aby udowodnić, że królowie Państwa Środka byli wojskową dynastią i żeby Nubijczycy wiedzieli, że Egipcjanie tam zostaną. Dziesięć fortec w pobliżu drugiej katarakty łączy wiele architektonicznych elementów, w tym

* Bastiony (obszary wystające z murów obronnych przypominające wieże), z których żołnierze mogli strzelać do wroga.

* Mury z cegły mułowej o szerokich podstawach kamiennych. Grube mury miały u góry chodnik, dzięki któremu żołnierze mogli patrolować obwód.

* Rowy otaczające mury ogrodzeniowe stanowiące przeszkodę dla każdego, kto próbuje dostać się do twierdzy. Rowy pomalowano na biało, żeby każdy w rowie był widoczny ze ścian.

* Otoczone murem schody prowadzące do Nilu, gdzie można było przybyć zaopatrzenie i rozpocząć ataki morskie. Schody były najbezpieczniejszą częścią fortecy.

Inne fortece posiadały w pobliżu miasta warowne i świątynie religijne. Twierdza Buhen zawierała wysoko w murach strzelnice, co dowodziło, że łucznictwo było główną metodą obrony. Pisemne dowody z wypędzenia Hyksosów (patrz następna sekcja „Drugi okres przejściowy”) sugerują, że ufortyfikowane mury obronne w Avaris miały również otwory na strzały, z których żołnierze mogli strzelać bez narażania się na wroga. Oprócz tego, że są symbolami egipskiej potęgi, fortece te dostarczają również wielu informacji o życiu żołnierzy, w tym o ich zarobkach, broni, zbroi i pożywieniu.

https://szkolazpieklarodem.pl/

W Fajum kompleks piramid zbudowany przez Amenemhata III (12. dynastię) ma reputację labiryntu. Herodot odwiedził miejsce zwane Hawara i odnotował, że labirynt składał się z 3000 pomieszczeń połączonych krętymi korytarzami. Na podstawie opisu Herodota miejsce Hawary stało się główną atrakcją turystyczną dla Rzymian i Greków odwiedzających Egipt. Kompleks był w rzeczywistości stosunkowo prosty jak na egipskie standardy, z piramidą na północy i świątynią grobową (labiryntem) na południu. Niestety, bardzo niewiele pozostało po świątyni grobowej, ale istnieje wystarczająco dużo, aby pokazać, że była to pokaźna budowla. Świątynia grobowa była prawdopodobnie podobna do kompleksu piramid schodkowych w Sakkarze, z licznymi komnatami, świątyniami i dziedzińcami z kolumnami. Jednak świątynia prawdopodobnie składała się z znacznie mniejszej liczby pomieszczeń niż wspomina Herodot; mógł być zdezorientowany licznymi podziemnymi komorami grobowymi w okolicy. Nie można winić biednego starego Herodota za to, że zdezorientował się różnicami między skomplikowanym kompleksem kostnicy a labiryntem w stylu greckim.

https://szkolazpieklarodem.pl/

O dziwo, Egipcjanie tak naprawdę nie używali koła do transportu aż do Nowego Państwa i wprowadzenia rydwanu. Jednakże, nie oznacza to, że nie mieli kół. Pojazdy kołowe i wózki po prostu nie były szczególnie praktycznymi formami transportu tereny rolnicze lub pustynne. Zamiast tego Egipcjanie Starego Państwa używali osłów, wołów i łodzi jako środków przemieszczania się. Najwcześniejsze przedstawienie używanego koła pochodzi ze Starego Państwa w grobowcu Kaemhesit w Sakkarze. Zdjęcie przedstawia drabinę skalną pchaną pod ścianę. Drabina ma bardzo wyraźne, solidne drewniane kółka, które umożliwiają manewrowanie nią na miejscu. Żołnierze wspinający się po drabinie używają siekier, aby wciągnąć się dalej po ścianie. Inni żołnierze blokują koła kawałkiem drewna, aby zapobiec przesuwaniu się drabiny i zranieniu osób wspinających się na górę.

https://szkolazpieklarodem.pl/

Pierwszy okres pośredni (2180–2140 p.n.e.) był czasem niepokojów politycznych po upadku Starego Państwa. Po upadku Starego Państwa (prawdopodobnie z powodu serii poważnych powodzi i wynikającego z nich głodu), biedni, których najmocniej dotknął głód i choroby, powstali przeciwko swoim władcom i klasie wyższej. Powstania te opisane są w długim tekście zatytułowanym „Upomnienia Ipuwera”: Bogaci pogrążają się w żałobie. Biedak jest pełen radości. Każde miasto mówi: stłumimy możnych wśród nas. Odźwierni mówią: „Wyjdźmy i plądrujmy”. Mężczyzna traktuje syna jak wroga. Sprawca jest wszędzie. . . grabieżca jest wszędzie. Rabuś jest posiadaczem bogactw, bogacz staje się grabieżcą. Ptaszniki ustawiły się w szeregu, a rolnicy wyruszają, by orać swoją tarczą. Ten tekst maluje obraz okropnego środowiska, w którym żyje się – w którym panowała anarchia, a ludzie nieustannie bali się o swoje życie. Pierwszy okres pośredni zdaje się potwierdzać powiedzenie, że od anarchii dzielą cywilizację tylko trzy posiłki. Administracja Egiptu została ponownie podzielona, ​​a ósma dynastia rządziła w regionie Memphite, chociaż jej władza była ograniczona do obszaru lokalnego. Drobni wodzowie, którzy przejęli kontrolę nad lokalnymi miastami i prowincjami, rządzili resztą Egiptu. Po upadku ósmej dynastii dziewiąta dynastia przejęła kontrolę nad Herakleopolis. Ta dynastia mogła przynajmniej przez krótki czas kontrolować cały Egipt, chociaż jej panowanie nie trwało długo. Dziesiąta dynastia ponownie dostrzegła podział w Egipcie, z dynastią rządzącą z obszaru Herakleopolis, a trend był kontynuowany z XI dynastią rządzącą z Teb.