https://szkolazpieklarodem.pl/
Pierwszy okres pośredni (2180–2140 p.n.e.) był czasem niepokojów politycznych po upadku Starego Państwa. Po upadku Starego Państwa (prawdopodobnie z powodu serii poważnych powodzi i wynikającego z nich głodu), biedni, których najmocniej dotknął głód i choroby, powstali przeciwko swoim władcom i klasie wyższej. Powstania te opisane są w długim tekście zatytułowanym „Upomnienia Ipuwera”: Bogaci pogrążają się w żałobie. Biedak jest pełen radości. Każde miasto mówi: stłumimy możnych wśród nas. Odźwierni mówią: „Wyjdźmy i plądrujmy”. Mężczyzna traktuje syna jak wroga. Sprawca jest wszędzie. . . grabieżca jest wszędzie. Rabuś jest posiadaczem bogactw, bogacz staje się grabieżcą. Ptaszniki ustawiły się w szeregu, a rolnicy wyruszają, by orać swoją tarczą. Ten tekst maluje obraz okropnego środowiska, w którym żyje się – w którym panowała anarchia, a ludzie nieustannie bali się o swoje życie. Pierwszy okres pośredni zdaje się potwierdzać powiedzenie, że od anarchii dzielą cywilizację tylko trzy posiłki. Administracja Egiptu została ponownie podzielona, a ósma dynastia rządziła w regionie Memphite, chociaż jej władza była ograniczona do obszaru lokalnego. Drobni wodzowie, którzy przejęli kontrolę nad lokalnymi miastami i prowincjami, rządzili resztą Egiptu. Po upadku ósmej dynastii dziewiąta dynastia przejęła kontrolę nad Herakleopolis. Ta dynastia mogła przynajmniej przez krótki czas kontrolować cały Egipt, chociaż jej panowanie nie trwało długo. Dziesiąta dynastia ponownie dostrzegła podział w Egipcie, z dynastią rządzącą z obszaru Herakleopolis, a trend był kontynuowany z XI dynastią rządzącą z Teb.