https://szkolazpieklarodem.pl/
Kiedy płód jest uważany w islamie za pełnoprawną osobę? Zależy to od tego, kiedy otrzyma duszę. Prorok Mahomet wyjaśnił, że po 120 dniach anioł przychodzi do dziecka w łonie i tchnie w nie duszę. Następnie anioł zaczyna pisać w księdze, która stanie się księgą czynów tej osoby. Cztery rzeczy, które zapisuje ten anioł, to: czy będzie bogaty czy biedny, czy dana osoba będzie szczęśliwa, czy smutna, jak długo ta osoba będzie żyła i jaki będzie jej preferowany rodzaj uczynków? Odpowiedzi na te pytania nie przesądzają jednak z góry losu człowieka, lecz jedynie zapisują przyszłość, którą Bóg widzi tak samo, jak teraźniejszość i przeszłość. Islamski pogląd na przeznaczenie omówię w rozdziale 8, „Miara życia”. Choć liczenie czasu spędzonego w łonie matki jako etapu życia może wydawać się dziwne, w rzeczywistości nie jest to aż tak naciągane. Islam traktuje nienarodzone dziecko jako proces osobowy i w miarę rozwoju płód zyskuje cały niezbędny potencjał fizyczny i umysłowy, aby móc się rozwijać po przyjściu na świat. Czy w końcu dziecko nie żyje w łonie matki? Koran wskazuje, że niektóre dzieci nie przeżywają czasu w łonie matki z powodu woli Bożej i że jest to dla nas próba. Według islamu wszystkie dzieci, które umrą przedwcześnie, pójdą do nieba. Prorok nauczał nawet, że jeśli ktoś straci dwójkę dzieci i cierpliwie znosi tę stratę, człowiek zostanie ocalony od ognia piekielnego w Dniu Sądu.
Przedislamscy Arabowie mieli wiele przesądów na temat powstawania ciąży, podobnie jak wiele innych cywilizacji miało dziwaczne i błędne poglądy. Koran szczegółowo wyjaśnia proces zapłodnienia, rozwoju i narodzin płodu. Jednakże nie znajdziesz pojedynczego fragmentu lub grupy fragmentów przedstawiających wszystkie etapy w jednym wykazie. Koraniczna metoda nauczania często opiera się na przedstawieniu idei religijnej, następnie dawaniu dowodów z natury, które w tamtym czasie mógł znać tylko Bóg, i na końcu powtórzeniu wprowadzonej zasady. Dobrym przykładem jest następujący fragment o słońcu z rozdziału 91 Koranu:
„Na słońce i jego blask, i księżyc, który się odbija, na dzień, który odsłania, i noc, gdy zakrywa. Przez kosmos i On który ją zbudował, i Ziemię, i Tego, który ją rozprzestrzenił, i na duszę, i Tego, który ją udoskonalił i dał jej wrodzoną wiedzę o dobru i złu. Tak samo wiedzcie, że temu, kto oczyszcza swoją duszę, będzie się powodziło, a kto ją psuje, poniesie porażkę. (Koran 91:1–9)
Przywołując najpierw znaki w naturze, zostajemy wprowadzeni w ideę, że w świecie pełnym przeciwieństw nasza dusza może być również dobra lub zła. Zatem stwierdzenia w Koranie odnoszące się do rozwoju płodu mają stanowić dowód na koncepcje religijne. Już pierwszy rozdział, który został objawiony prorokowi Mahometowi podczas medytacji w górskiej jaskini w roku 610 n.e., brzmiał: „Czytaj w imię swego Pana, który stworzył człowieka z przywiązania [zygoty]”. (Koran 96:1–2)
Islam definiuje dzieciństwo jako każdy wiek poniżej okresu dojrzewania. Według proroka Mahometa, Bóg nie pociąga dzieci do odpowiedzialności za swoje złe uczynki. Ciii. Nie mów tego dzieciom! Dzieciństwo to czas, w którym należy uczyć dzieci umiejętności niezbędnych do życia cnotliwe życie, aby po osiągnięciu wieku ich czyny się liczyły 12, 13 lub coś koło tego, nie będą mieli trudności.
Rozdział Koranu nazywany jest Surą. Słowo Sura oznacza dwie rzeczy: płot lub krok w rozwoju.