Tradycja zobowiązuje…
W 1967 roku, mój śp. Tata wybudował Szkołę, prawdziwą , fizyczną szkołę "z krwi i kości", której przez wiele lat był Dyrektorem…Minęły lata, czasy się zmieniły, pytanie tylko czy na lepsze,
a zdobywanie Wiedzy nadal "jest w modzie".
Po trwającej wiele lat "burzy mózgów", a dokładnie od 2003 roku, korzystając z najnowszych zdobyczy techniki i technologii, obecnych i przyszłych, na bazie zdobytego w tzw. międzyczasie, doświadczenia i międzynarodowych znajomości,
została podjęta decyzja o "zbudowaniu" Szkoły.
Będzie to intelektualne wyzwanie rzucone mojemu największemu Autorytetowi. Czy okażę się godnym następcą, czy "zginę" pośród innych , podobnych przedsięwzięć. Dlatego zwracam się do Was ,Drodzy Odwiedzający, starym, dobrze znanym hasłem:
POMOŻECIE !?
General Manager Szkoły Z Piekła Rodem
Chcesz mówić jak Jezus? Po aramejsku? Da się zrobić…
KONTEKSTY HISTORYCZNE I KULTUROWE
Aramejski jest członkiem rodziny języków semickich i stanowi jedną z dwóch głównych gałęzi północno-zachodniej grupy semickiej w tej rodzinie, drugą jest kananejska (obejmująca hebrajski, fenicki, moabitski itp.). Językiem najbardziej zbliżonym do aramejskiego jest hebrajski. Bardziej odległe języki to akadyjski i arabski. Ze wszystkich języków semickich, aramejski jest jednym z najpowszechniej poświadczonych, zarówno pod względem geograficznym, jak i czasowym. Język aramejski jest używany nieprzerwanie od około 3500 lat (ok. 1500 p.n.e do chwili obecnej) i jest potwierdzony na całym Bliskim Wschodzie i w świecie śródziemnomorskim. Aramejski był pierwotnie używany przez plemiona aramejskie, które osiedliły się w częściach dzisiejszej Syrii, Libanu, Jordanii, Turcji i Iraku, regionu ograniczonego z grubsza przez Damaszek i jego okolice na południu, Mt. Amanus na północnym zachodzie i region między rzekami Balikh i Khabur na północnym wschodzie. Aramejczycy byli ludem semickim, podobnie jak ich sąsiedzi Hebrajczycy, Fenicjanie i Asyryjczycy, w przeciwieństwie do Hetytów, Hurytów i Urartian. Ich gospodarka była w dużej mierze rolnicza i pasterska, chociaż istniały także wsie i miasta, a także większe ośrodki miejskie, takie jak Aleppo i Damaszek. Te ośrodki miejskie były zwykle niezależnymi jednostkami politycznymi, rządzonymi przez króla (aramejski mlk), który sprawował władzę nad okolicznymi regionami rolniczymi i pastwiskami oraz pobliskimi miastami i wioskami. W późniejszych czasach sam język był używany jako lingua franca na całym Bliskim Wschodzie zarówno przez Aramejczyków, jak i osoby niebędące Aramejczykami, aż do siódmego wieku naszej ery zastąpił go arabski. Aramejski jest nadal używany w społecznościach wschodniej Syrii, północnego Iraku i południowo-wschodniej Turcji, chociaż na dialekty te silnie wpłynął język arabski i / lub kurdyjski. Społeczności te stawały się coraz mniejsze w XX wieku i mogą przestać istnieć w ciągu kilku następnych pokoleń.
Historyczne etapy i dialekty języka aramejskiego
Podział zachowanych materiałów na odrębne aramejskie dialekty jest problematyczny, po części ze względu na charakter systemu pisma, a po części z powodu liczby, rodzajów i zasięgu geograficznego zachowanych materiałów. W zachowanych tekstach nie zawsze można wykryć ewentualne różnice dialektalne, a gdy można je wykryć, nie zawsze jest jasne, czy są one odzwierciedleniem różnic synchronicznych czy diachronicznych. Mając na uwadze te zastrzeżenia, istniejące teksty aramejskie można podzielić na pięć etapy, do których można dodać szósty etap: protoaramejski, zrekonstruowany etap języka poprzedzający jakiekolwiek istniejące teksty.
Stary aramejski (950-600 p.n.e.)
Chociaż w drugim tysiącleciu pne mówiono po aramejsku, pierwsze zachowane teksty pojawiają się na początku pierwszego tysiąclecia. Teksty te to prawie wszystkie inskrypcje na kamieniu, zwykle napisy królewskie związane z różnymi miastami-państwami Aramejczyków. Korpus tekstów jest dość mały, ale można wykryć niewielkie różnice w dialekcie, odpowiadające mniej więcej regionom geograficznym. Tak więc jeden dialekt jest poświadczony na rdzennym Aramejskim terytorium Aleppo i Damaszku, inny w północno-zachodnim regionie granicznym wokół aramejskiego państwa-miasta Sam al, a trzeci w północno-wschodnim regionie wokół Tel Fekheriye. Istnieje kilka innych tekstów aramejskich, znalezionych poza tymi regionami, z których większość poświadcza dialekty aramejskie zmieszane z elementami z innych języków semickich, na przykład teksty znalezione w Deir ′Alla.
Imperialne lub oficjalne aramejskie (600-200 p.n.e.)
Okres ten rozpoczyna się wraz z przyjęciem języka aramejskiego jako lingua franca przez Imperium Babilońskie. Jednak kilka tekstów jest poświadczonych do ok. 500 p.n.e., kiedy Persowie założyli swoje imperium na Bliskim Wschodzie. W tekstach z tego okresu występuje dość jednolity dialekt, podobny do dialektu "Aleppo - Damaszek" w języku staroaramejskim. Jednak ta jednorodność wynika w dużej mierze z charakteru zachowanych tekstów. Prawie wszystkie teksty są oficjalnymi dokumentami Imperium Perskiego lub jego poddanych królestw, a prawie wszystkie pochodzą z Egiptu. Prawdopodobnie istniało wiele lokalnych dialektów aramejskiego, ale rzadko te dialekty są odzwierciedlone w tekstach, jednym możliwym wyjątkiem są papirusy Hermopolis.
Bliski aramejski (200 p.n.e. - 200 n.e.)
Okres ten naznaczony jest pojawieniem się lokalnych dialektów aramejskich w zapisie tekstowym, w szczególności Palmyreny, Hatran, Nabatean i dialektu tekstów aramejskich znalezionych w jaskiniach w pobliżu Qumran (Zwoje znad Morza Martwego). Jednak wiele tekstów nadal poświadcza dialekt bardzo podobny do imperialnego aramejskiego, ale z pewnymi znaczącymi różnicami (czasami nazywany standardowym literackim aramejskim).
Późny aramejski (200 n.e.-700 n.e.)
To z tego okresu pochodzi przytłaczająca większość tekstów aramejskich, a ze względu na bogactwo tekstów można wyodrębnić jasne i wyraźne dialekty. Te dialekty można podzielić na grupę zachodnią i grupę wschodnią. Główne dialekty na zachodzie to samarytańsko-aramejski, żydowsko-palestyński aramejski (zwany także galilejskim aramejskim) i chrześcijański palestyński aramejski. Główne dialekty na wschodzie to syryjski, żydowski babiloński aramejski i mandajski. Okres ten kończy się wkrótce po podboju arabskim, ale działalność literacka w niektórych z tych dialektów trwa do XIII wieku naszej ery.
Współczesny aramejski (od 700 AD do chwili obecnej)
Okres ten charakteryzuje się stopniowym upadkiem języka aramejskiego ze względu na coraz częstsze używanie arabskiego na Bliskim Wschodzie oraz liczne lokalne dialekty, takie jak Turoyo w południowo-wschodniej Turcji i Ma′lulan w Syrii zostały poświadczone w XIX wieku, ale pod koniec XX wieku wiele z tych dialektów przestało istnieć.
Delficka Wyrocznia To Mały Pikuś…
Magazyn "Chacker in ACT(A)ion" : Wszystko co chciałbyś wiedzieć o I.T. ale boisz się zapytać … albo nie chcesz płacić…
Magazyn "ZSF24" : Wszystko co chciałbyś wiedzieć o biznesie/ekonomii/start-upach itp. ale boisz się zapytać … albo nie chcesz płacić…
Artificial Intelligence Experts : Wszystko co chciałbyś wiedzieć o Sztucznej Inteligencji ale boisz się zapytać … albo nie chcesz płacić…
+ BLOGS
"…in the name of …Security" : bezpieczeństwo, bezpieczeństwo i jeszcze raz security!
"Blokchain…i spółka" : jak zrobić biznes i na nim nie stracić
"Bądź człowiekiem…A.I." : szybkie wpisy o A.I.-u i około A.I.-owe
IV Rewolucja Przemysłowa
"Czwarta rewolucja przemysłowa : uogólniająca koncepcja odnosząca się do pojęcia "rewolucji przemysłowej" w związku ze współczesnym wzajemnym wykorzystywaniem automatyzacji, przetwarzania i wymiany danych oraz technik wytwórczych."
(Wikipedia)
