https://szkolazpieklarodem.pl/
W okresie hellenistycznym (330-30 r. p.n.e.) pojawiła się nowa estetyka. Po podbojach Aleksandra Wielkiego poszerzyły się horyzonty greckiego świata, zmieniły się również tematy i przedstawienia, które wybierali rzeźbiarze. Choć wciąż tworzyli wizerunki bohaterów i bogów, zainteresowali się także innymi ludźmi, takimi jak dzieci i starsi dorośli, niż wyidealizowana młodzież z okresu klasycznego. Chociaż prace nadal odzwierciedlały wierny portret ludzkiej postaci, przedstawienia stały się mniej stylizowane i bardziej realistyczne. Jedna z najsłynniejszych rzeźb hellenistycznych przedstawia pijaną staruszkę – temat i zabieg, który nigdy nie zainteresowałby wcześniejszych rzeźbiarzy. Spójrz na brązową rzeźbę boksera na rysunku.
Ta figura została wyprodukowana w II wieku p.n.e. Chociaż jest sportowcem, wygląda na zmęczonego po walce – tak, jak można by się tego spodziewać. Jego sylwetka jest prawie nadmiernie rozwinięta, jak zapaśnik WWF, a jeśli przyjrzysz się uważnie, zobaczysz złamany nos i uszkodzone „kalafiorowe uszy”. Ta rzeźba ma część idei mimesis bez niczego aspiracyjnego. To jest zużyty bokser, przeszłość jego pierwszej klasy, po jednym starciu za dużo.