https://szkolazpieklarodem.pl/
Biblioteka w Aleksandrii jest dziś niezwykle ważna dla historyków, ponieważ rozpoczęte przed wiekami prace nad katalogowaniem i przechowywaniem tekstów zapoczątkowały tradycję, która trwała przez okres średniowiecza i renesansu. Ta tradycja jest wyłącznie odpowiedzialna za to, że ty i ja nadal możemy czytać dzieła Homera, Sofoklesa, Tukidydesa i innych – i że jestem w stanie napisać książkę. Dzięki, Ptolemeuszu!
https://szkolazpieklarodem.pl/
Mimo wszystkich walk, które toczyły się w hellenistycznych królestwach, ptolemejski Egipt był stosunkowo stabilny, dzięki czemu nowe miasto Aleksandria kwitło.
Rozmach urbanistyczny
Aleksandria znajdowała się w idealnym położeniu, by gromadzić dochody z handlu w całym basenie Morza Śródziemnego, a sam Egipt był niezwykle bogaty ze względu na żyzne ziemie otaczające Nil. Aleksandria była niezwykła, ponieważ została zbudowana od podstaw z określonym planem lokalizacji i projektu wszystkich głównych budynków użyteczności publicznej. Ogromne pieniądze wydano na duże prace ziemne, które pomogły stworzyć podwójny port i budowę potężnego pharos (latarni morskiej), która zdominowała panoramę.
https://szkolazpieklarodem.pl/
Jednym z ciekawszych następców Aleksandra był Demetriusz, syn Antygona, który panował w Azji Mniejszej. Demetrius był znany jako Poliorcetes lub „Oblężnik”, chociaż wydaje się, że spędzał więcej czasu na jedzeniu i upijaniu się. W 304 r. p.n.e. Demetriusz oblegał wyspę Rodos, próbując rozszerzyć swoje terytorium. Główną taktyką Demetriusa było zbudowanie ogromnej wieży oblężniczej zwanej Helepolis, która była tak bliska, jak Grecy dotarli do opracowania czołgu. To urządzenie miało 43 metry wysokości i składało się z dziewięciu pięter. Na każdym piętrze znajdowały się katapulty i inne machiny oblężnicze obsługiwane przez setki ludzi. Dla ochrony Helepolis zostało z trzech stron pokryte żelaznymi płytami. Ważący około 150 ton potrzebował ponad 3000 specjalnie przeszkolonych ludzi, aby pociągnęli imponujące, co? Cóż, jedyny problem polegał na tym, że to nie działało. Mieszkańcy Rodos oparli się oblężeniu, a Demetriusz opuścił Helepolis wraz z całym innym sprzętem oblężniczym, kiedy popłynął do domu. Mieszkańcy Rodos uczcili odwrót Demetriusza, przetapiając Helepolis i wykorzystując go do budowy słynnego posągu zwanego Kolosem Rodyjskim, jednego z oryginalnych Siedmiu Cudów Świata (opisanym w rozdziale 18). O wiele bardziej opłacalny koniec złego pomysłu. Możesz przeczytać więcej o Demetriusie w rozdziale 26. Działalność Demetriusza jest dobrym przykładem tego, jak wyglądał okres hellenistyczny. Demetrius nie miał innego powodu, by zaatakować Rodos, poza budowaniem imperium. Traktaty okazały się bez znaczenia, gdy kolejne pokolenia łamały je i kontynuowały walkę.
https://szkolazpieklarodem.pl/
Hellenistyczne królestwa były wszystkie indywidualnie potężne, ale żadne nie było wystarczająco potężne, by zdominować pozostałe. Przez cały III wiek p.n.e. synowie generałów Aleksandra walczyli ze sobą o zdobycze terytorialne na całym Morzu Śródziemnym. Ta kłótnia była bardzo podobna do sposobu, w jaki greckie miasta-państwa nieustannie walczyły ze sobą przez całe stulecie wcześniej. Jedną z rzeczy, które udało się osiągnąć hellenistycznym władcom, było stworzenie dynastii, w których ich potomkowie rządzili różnymi królestwami. Tradycja dynastyczna była szczególnie prawdziwa w Egipcie Ptolemeuszów, gdzie potomkowie wodza Aleksandra rządzili aż Kleopatra (wraz z Markiem Antoniuszem) została pokonana w bitwie pod Akcjum w 31 r. p.n.e.
Po ostatecznym uderzeniu w Ateny nowo powstałe królestwa hellenistyczne spędziły około 170 lat waląc się nawzajem w nadziei na osiągnięcie pewnych zdobyczy terytorialnych. Tak naprawdę nic się nie zmieniło, a wszelkie zyski, które zostały osiągnięte, były zwykle tracone wkrótce potem.
https://szkolazpieklarodem.pl/
Antypater musiał uzgadniać warunki pokojowe z każdym miastem osobno, ponieważ żaden z greckich sojuszników nie ufał pozostałym na tyle, by wynegocjować ogólny pokój. W ramach pokojowego ugody Antypatera, Ateńczycy musieli pomieścić macedoński garnizon, który nadzorował nowy rząd kierowany przez ateńskich arystokratów, wybranych przez Macedończyków. Nieprzyjemna kłótnia po powstaniu iw trakcie procesu pokojowego położyła kres demokracji w Atenach. Prawie 200 lat rządów demokratycznych – jednego z największych osiągnięć starożytnej Grecji – minęło, podobnie jak rola Aten jako potęgi militarnej.
https://szkolazpieklarodem.pl/
Ptolemeuszowi, przywódcy Egiptu, udało się po śmierci Aleksandra zabezpieczyć własne królestwo. Ciało Aleksandra przez jakiś czas spoczywało w Babilonie, aż do rozpoczęcia przesiedlenia do Macedonii. Ciało podróżowało w stanie w masywnym ruchomym grobowcu znanym jako „katafalk”. Miał około 13 stóp szerokości i 20 stóp długości i był skonstruowany jak mini świątynia jońska z pełną dekoracją ze złota i marmuru. Gdy grób przemieszczał się przez Syrię, Ptolemeusz i jego ludzie przejęli nad nim kontrolę i przenieśli go do Memfis w Egipcie. Po przybyciu ciała Ptolemeusza i Aleksandra Ptolemeusz wyrzucił satrapę wyznaczonego przez Aleksandra i ogłosił się władcą. Ptolemeusz przeniósł się później do Aleksandrii, aby nadzorować ukończenie miasta i zainstalował ciało Aleksandra w stałym mauzoleum w Aleksandrii. Wyrywanie ciała – o wiele prostsze niż negocjacje, nie sądzisz? Grób Aleksandra zaginął, a debata na temat tego, gdzie może się znajdować, trwa do dziś.
https://szkolazpieklarodem.pl/
Oto prawdziwy szok: praktycznie zaraz po śmierci Aleksandra Grecy z południa zbuntowali się przeciwko Macedonii. Ateny stanowiły część buntu, a ruch był początkowo dość udany. Pod koniec 323 r. p.n.e. Antypater, Macedończyk odpowiedzialny za region, pomaszerował na południe, by spotkać greckich sojuszników i początkowo został zmuszony do wycofania się i oblężony w mieście Lamia. Jednak latem 322 r. p.n.e. przybyły posiłki macedońskie, a Antypater był w stanie stawić czoła greckim sojusznikom w zaciętej bitwie w pobliżu miasta Krannon. Macedońskie zwycięstwo nie było miażdżące, ale Grecy byli zmuszeni do porozumiewania się – bo nie mogli dojść między sobą do porozumienia, jak kontynuować wojnę!
https://szkolazpieklarodem.pl/
Aleksander Wielki był bardzo dobry w wielu sprawach, ale szczegółowe planowanie na przyszłość nie było jednym z nich. Kiedy zmarł w czerwcu 323 r. p.n.e., nie określił wyraźnie, kogo chce aby pełnił rolę jako jegoswojego następcy . Sytuacja była złożona:
* Aleksander zostawił co najmniej jedno dziecko z małżeństwa z Roxanne, a matka Aleksandra, Olimpias, nadal żyła – ale żadna z tych kobiet nie miała żadnej nadziei na przejęcie imperium, ponieważ nie cieszyły się szacunkiem armii i każdy następca musiałby walczyć o ochronę swojej pozycji.
* Mały chłopiec Aleksandra i Roxanne otrzymał imię Aleksander IV i urodził się wkrótce po śmierci ojca.
* Aleksander zostawił także w Babilonie przyrodniego brata, jednego z pozostałych dzieci Filipa II. Znany jako Filip III, ten przyrodni brat był nieszczęśliwym mężczyzną, który cierpiał na poważne upośledzenie umysłowe i żył niemal jak dziecko.
Licytowanie imperium
Ponieważ żaden z najbliższych krewnych Aleksandra nie był w stanie rządzić rozległym terytorium, które zdobył za życia, wymagany był regent, co było precedensem w tradycji macedońskiej. Generał Perdiccas (jeden z „Towarzyszy”) Aleksandra przejął tę pracę, a pozostali generałowie Aleksandra podzielili imperium między siebie. Wkrótce Perdiccas został zamordowany wraz z kilkoma innymi. Ostatecznie imperium podzielono na pięć części i przydzielono przywódców:
* Azja Mniejsza: Antygon
* Egipt: Ptolemeusz
* Terytoria wschodnie: Seleukos
* Macedonia i Grecja: Antypater
* Tracja: Lizymach
Chociaż te terytoria regularnie przechodziły z rąk do rąk w ciągu następnego stulecia, skutecznie tworzyły to, co stało się znane jako królestwa hellenistyczne.
https://szkolazpieklarodem.pl/
Starożytna Grecja już nigdy nie była taka sama po śmierci Aleksandra Wielkiego. W rzeczywistości historycy nazywają okres życia Aleksandra (356-323 r. p.n.e.) do około 150 r. p.n.e. okresem hellenistycznym (co oznacza „odnoszący się do Grecji”) ze względu na rozprzestrzenienie się wpływów greckich wokół Morza Śródziemnego, które nastąpiło w wyniku podróży Aleksandra oraz ruchy ludności, które nastąpiły później. W szczególności różne miasta o nazwie Aleksandria, którą założył Aleksander, umieściła Greków na stanowiskach władzy w całym świecie śródziemnomorskim i daleko poza nim. Ale jak wyjaśniono w tym rozdziale, to znaczenie nie trwało długo. W ciągu 150 lat świat grecki był faktycznie pod kontrolą Cesarstwa Rzymskiego i dlatego ten okres starożytnej greckiej historii nie zajmuje w tej książce tyle miejsca, co inne okresy. Mimo to okres hellenistyczny jest pełen postaci i wydarzeń, którym warto się przyjrzeć. W końcu nie chcesz wiedzieć, jak kończy się historia starożytnej Grecji?