https://szkolazpieklarodem.pl/
Za panowania syna Ramzesa I, Seti I (1291–1278 p.n.e.) wprowadzono szereg problemów politycznych, które rozwinęły się podczas panowania Ramzesa II i Ramzesa III . Na początku swojego panowania Seti I rozpoczął serię kampanii mających na celu przywrócenie granic rozpadającego się imperium egipskiego, które zostało zaniedbane podczas rządów Echnatona i Smenchkare. W pierwszym roku swojej władzy Sety rozpoczął kampanię w całej Syrii, ponieważ jego doradcy powiedzieli mu:
Wróg Shasu knuje bunt! Ich przywódcy plemienni zebrani w jednym miejscu, stoją u podnóża Khor [ogólne określenie Palestyny i Syrii], są zaangażowani w zamieszanie i wrzawę. Każdy z nich zabija swojego towarzysza. Nie biorą pod uwagę praw pałacu [eufemizm dla króla].
Podczas całej podróży do Palestyny drobni wodzowie atakowali Setiego, ale na szczęście armia nie miała problemów z ich odparciem. Ataki te były bardziej irytujące niż groźne dla króla, ale nadal należało się nimi zająć, ponieważ działania wodzów zagrażały szlakowi handlowemu, na którym polegał Egipt. W następnym roku Seti udał się dalej na północ do Kadesz, ufortyfikowanego miasta w Syrii, otoczonego dwiema fosami zasilanymi z rzeki Orontes. Hetyci, którzy kontrolowali miasto, stacjonowali w tym czasie na wybrzeżu Syrii, przez co miasto było słabo bronione. Egipcjanie zajęli miasto bez większego wysiłku i w rzeczywistości Sety twierdził, że zrobił „wielki stos trupów” wrogich żołnierzy. Pomimo tego zwycięstwa Sety nie miał wystarczającej siły militarnej, aby wywierać presję na Hetytów, aby zdobyć prawdziwą twierdzę w Syrii. Egipcjanie utrzymywali ten obszar przez krótki czas, po czym powrócił on do Hetytów bez dalszych działań militarnych. Seti następnie odszedł, co pozwoliło Hetytom powoli poszerzać obszar ich kontroli, zbliżając się do Egiptu.