https://szkolazpieklarodem.pl/
Głównym celem panowania Echnatona była jego rewolucja religijna, która miała miejsce w bardzo krótkim okresie. Echnaton rządził zaledwie 17 lat, a cała rewolucja zakończyła się w 9 roku jego panowania. Pomimo krótkiego czasu, jaki zajęła ta rewolucja, ten okres jest najczęściej opisywany w historii starożytnego Egiptu przez współczesnych pisarzy. Jeszcze dziwniejszy, przez 12 lat swojego panowania, Echnaton prawdopodobnie służył jako współwładca ze swoim ojcem Amenhotepem III, z ojcem rządzącym z Teb i Echnatonem rządzącym ze swojego nowiutkiego miasta w Amarnie w środkowym Egipcie. Faktycznie, ich zasada była podzielona – jedna z niewielu, które były postrzegane jako dopuszczalne w całej historii Egiptu (patrz rozdział 1). Aten jest kluczowym elementem panowania Echnatona. Aten nie był nowym bóstwem: zawsze był częścią szerszego cyklu słonecznego i pojawia się jako ucieleśnienie światła emanującego z dysku słonecznego. Światło to jest reprezentowane na obrazach w postaci rąk promieniujących z tarczy słonecznej, z których każda kończy się małymi rączkami, które dają znak ankh (znak życia wiecznego) rodzinie królewskiej. Cały obraz sugeruje, że słońce zapewnia życie. Wszystko, co zrobił Echnaton, to podniesienie tego elementu boga słońca do tego, że jest jedynym bogiem słońca. Faworyzowanie Atona nad innymi bóstwami rozpoczęło się za panowania Amenhotepa III w ramach kampanii mającej na celu ograniczenie władzy Kapłaństwa Amona w Karnaku, które w tym czasie było prawie tak samo potężne jak rodzina królewska. Echnaton jednak poszedł dalej i zaczął zastępować wszystkich głównych bogów Atona, chociaż nie zamknął wszystkich świątyń aż do dziewięciu lat swojego panowania, kiedy to przeznaczył wszystkie dochody do nowych świątyń Atona. W 12 roku Echnaton rozpoczął kampanię nienawiści przeciwko kultowi Amona. Wiązało się to z wyrzeźbieniem imion Amona, gdziekolwiek się pojawili – nawet w imieniu jego własnego ojca, Amenhotepa. To nigdy wcześniej nie zdarzyło się w Egipcie. Królowie często eliminowali ze swoich osobistych historii innych królów, których nie lubili (patrz rozdział 3), ale król nigdy wcześniej nie usunął bogów. Działania Echnatona musiały zdenerwować wielu ludzi.