https://szkolazpieklarodem.pl/
„Bóg kupił od wierzących ich życie i bogactwo, a w zamian da im raj” – stwierdza Koran. W przypadku muzułmanów zarówno nasze życie, jak i nasze pieniądze są oddawane Bogu w zastawie. Kiedy deklarujemy, że wierzymy w Niego i staramy się postępować zgodnie z Jego wolą, wynika z tego, że uznajemy naszą odpowiedzialność przed naszym Panem. Czasami Bóg wymaga od nas ofiary w ramach wielkiego planu, jaki ma dla wszechświata. Mężczyźni i kobiety czasami muszą walczyć i umierać w słusznej sprawie. Podobnie czasami potrzebne są zasoby, aby wymierzyć sprawiedliwość. Tak islam postrzega bogactwo: jako dowód wiary (lub jej braku). Co zrobisz z tym, co otrzymałeś, zwłaszcza gdy zostaniesz poproszony o oddanie części tego? Czy chciwość ogarnie twoje serce i sprawi, że będziesz szydzić z losu tych, którzy mieli mniej szczęścia? Jak możemy się dowiedzieć, że bogactwo nie ma trwałej wartości w wielkiej próbie życia, która ostatecznie doprowadzi do Dnia Sądu? Islam wymaga od swoich wyznawców dawania jałmużny, aby zmusić ich do odrobienia tej lekcji. Ci, którzy wahają się lub odmawiają płacenia zakatu, swoim własnym postępowaniem udowadniają, że są nieszczerzy i skupiają się wyłącznie na sprawach tego świata. Imam Al Ghazali, wielki islamski uczony z XI wieku, wyjaśnił tę koncepcję w swoim monumentalnym dziele Ihya Uloomuddin: Dobra doczesne są w oczach każdego przedmiotem miłości, będąc środkiem, dzięki któremu mogą cieszyć się dobrodziejstwami tego świata; dzięki nim przywiązują się do życia i unikają śmierci, chociaż śmierć prowadzi do spotkania z Umiłowanym [Bogiem]. Prawdziwość naszego twierdzenia, że kochamy Boga, zostaje zatem wystawiona na próbę i poproszona jest o rezygnację z bogactwa, które jest ukochanym oczkiem w naszym oku. Jeśli trzymamy się naszego bogactwa sękatymi palcami, jak zrobił to Ebeneezer Scrooge w „Opowieści wigilijnej” Charlesa Dickensa, to mówimy, że tylko w to życie wierzymy. Koran obiecuje wieczny raj tym, którzy ponoszą ofiary w tym życiu , a jednym z poświęceń, jakiego oczekuje od nas islam, jest wykorzystanie naszych zasobów na rzecz potrzebujących i bezbronnych. Ponieważ muzułmanie wierzą, że Bóg jest Stwórcą i Prawdziwym Właścicielem wszystkiego, wszystko, co zostanie złożone w naszych rękach przez całe życie, uważane jest za powiernictwo. Nie możemy tego zabrać ze sobą, a Koran bardzo dosadnie wyjaśnia szaleństwo tych, którzy patrzą tylko na przemijające materiały tego świata: „Czy ktoś z was chce mieć gospodarstwo z palmami daktylowymi, winoroślą i strumienie i wszelkiego rodzaju owoce, ale potem zostać dotkniętym starością, gdy wasze dzieci są jeszcze małe? [Czy chcesz, aby] twoje najlepsze ziemie zostały porwane przez tornado, po którym nastąpił pożar i wszystko spłonęło? W ten sposób Bóg wyjaśnia wam znaki, abyście się zastanowili.” (Koran 2:266) Cokolwiek masz teraz w rękach, islam przypomina nam, wkrótce to stracisz. Imperia finansowe i ciężko zarobione fortuny mogą przetrwać naszą śmierć, ale tylko przez kilka dni lub lat. Pod tym względem islam jest bardzo podobny do taoizmu z naciskiem na przekraczanie świata. Istnieje cały zbiór literatury, poparte niezliczonymi wersetami Koranu i hadisami na ten temat. Chociaż islam niekoniecznie opowiada się za życiem biednego pustelnika ani nie nazywa bogactwa grzechem, jednocześnie rzuca wyzwanie ludziom, aby porzucili część swojej miłości do dóbr materialnych, aby mogli stać się bardziej skłonni do pomagania tym, którzy którzy mają mniej szczęścia. Kiedy Prorok Mahomet zmarł, jego rzeczy osobiste składały się jedynie z prześcieradła, miski i tarczy, które zastawił żydowskiemu kupcowi.
W 1889 roku Andrew Carnegie wydał małą książeczkę zatytułowaną „Ewangelia bogactwa”. Zauważył w nim, że bogaci ludzie są „powiernikami swego majątku i powinni nim zarządzać dla dobra ogółu”.
Czy można celowo zadłużyć się, aby uniknąć płacenia zakatu? Islam uczy, że czyny człowieka będą oceniane na podstawie jego intencji. Jeśli ktoś spróbuje tego rodzaju planu, Bóg o tym wie i pociągnie tę osobę do odpowiedzialności. Poza tym dłużnicy muszą czekać poza Rajem, aż ich zobowiązania zostaną spłacone przez kogoś na Ziemi. Dlatego na początku zdecydowanie odradza się zaciąganie długów.