https://szkolazpieklarodem.pl/
W przeciwieństwie do sztuki wielu cywilizacji, sztuki egipskiej nie można przypisać do konkretnego artysty ze względu na bardzo surowe konwencje artystyczne tamtych czasów. Mówiąc to, zapis archeologiczny dostarczył nazwisk artystów, którzy mieszkali w Deir el Medina i pracowali przy królewskich grobowcach. Niestety, chociaż historycy znają nazwiska artystów i grobowce, nad którymi pracowali, wszystkie prace zostały wykonane w zgranych zespołach, więc konkretnych scen nie można przypisać do konkretnej osoby. Z dzisiejszego punktu widzenia ta anonimowość i surowe konwencje kultury mogły być frustrujące dla artystów, ponieważ nie mieli środków
wyrazić swoją indywidualność. Każdy zespół składał się z około 30 osób, w tym wielu różnych rzemieślników:
* Mistrzowski rzemieślnik, który zaprojektował oryginalną kompozycję i dwukrotnie sprawdził i poprawił wszystkie prace swoich ludzi
* Tynkarze, którzy przygotowali ściany do malowania reliefów
* Kamieniarze, którzy przygotowali ściany do rzeźbienia reliefu
* Zarys skrybów, którzy narysowali kontury zarówno rzeźbionych, jak i malowanych reliefów
* Rzeźbiarze, którzy wyrzeźbili kontury do rzeźbionej płaskorzeźby
* Artyści, którzy malowali obrazy do malowania i rzeźbienia reliefu
Wszyscy robotnicy w zespole pracowali jednocześnie na czymś w rodzaju linii produkcyjnej. Po przygotowaniu przez tynkarzy jednego fragmentu muru, skrybowie konturowi naszkicowali obrazy, a tynkarze przeszli do kolejnego fragmentu muru. Gdy tylko skrybowie konturowi trochę się skończyli, rzeźbiarze rozpoczęli pracę, a skrybowie konturowi popracowali nieco dalej. Cały proces był zgrany w czasie, aby mężczyźni wykonali jak najwięcej pracy w jak najkrótszym czasie. Proces ten był stosowany przede wszystkim przy kompozycjach wielkogabarytowych, od jednego metra kwadratowego do kilkudziesięciu metrów kwadratowych. Mistrz musiał wcześniej przygotować całą kompozycję.