https://szkolazpieklarodem.pl/
XI dynastia w końcu zdołała przejąć kontrolę nad całym Egiptem, ponownie go zjednoczyć i zapoczątkować okres zwany Państwem Środka. Zjednoczenie nastąpiło za panowania czwartego króla Mentuhotepa I (2125-2055 p.n.e.). Podczas XI dynastii miejscowi gubernatorzy rosli w siłę i chociaż teraz krajem rządził jeden król, ten król był zależny od tych gubernatorów. Dlatego król musiał apelować do tych gubernatorów, aby pomogli mu w stworzeniu armii, a każdy region produkował pewną liczbę młodych mężczyzn na kampanie wojskowe, ekspedycje handlowe lub patrole graniczne. Jednak pod koniec panowania Senwosreta III (XII dynastia) król odzyskał wystarczającą kontrolę, aby bez pomocy miejscowych gubernatorów stworzyć armię. Królowie Państwa Środka chcieli poszerzyć granice Egiptu, powoli przesuwając się dalej w głąb Nubii. Z każdym udanym atakiem zabezpieczali teren, budując fortecę. Na przykład:
* Amenemhat I z XII dynastii zbudował rząd fortec w północno-wschodniej Delcie, aby chronić granice przed atakiem azjatyckim.
* W okresie panowania Senwosret I i III w Nubii wzniesiono szereg 17 fortec – dziesięć w pobliżu drugiej katarakty Nilu za granicą między Egiptem a Nubią – aby zapobiec infiltracji Nubijczyków, a także kontrolować handel z kopalnie złota i kamieniołomy w regionie.
Czasami te fortece były zbyt duże, aby udowodnić, że królowie Państwa Środka byli wojskową dynastią i żeby Nubijczycy wiedzieli, że Egipcjanie tam zostaną. Dziesięć fortec w pobliżu drugiej katarakty łączy wiele architektonicznych elementów, w tym
* Bastiony (obszary wystające z murów obronnych przypominające wieże), z których żołnierze mogli strzelać do wroga.
* Mury z cegły mułowej o szerokich podstawach kamiennych. Grube mury miały u góry chodnik, dzięki któremu żołnierze mogli patrolować obwód.
* Rowy otaczające mury ogrodzeniowe stanowiące przeszkodę dla każdego, kto próbuje dostać się do twierdzy. Rowy pomalowano na biało, żeby każdy w rowie był widoczny ze ścian.
* Otoczone murem schody prowadzące do Nilu, gdzie można było przybyć zaopatrzenie i rozpocząć ataki morskie. Schody były najbezpieczniejszą częścią fortecy.
Inne fortece posiadały w pobliżu miasta warowne i świątynie religijne. Twierdza Buhen zawierała wysoko w murach strzelnice, co dowodziło, że łucznictwo było główną metodą obrony. Pisemne dowody z wypędzenia Hyksosów (patrz następna sekcja „Drugi okres przejściowy”) sugerują, że ufortyfikowane mury obronne w Avaris miały również otwory na strzały, z których żołnierze mogli strzelać bez narażania się na wroga. Oprócz tego, że są symbolami egipskiej potęgi, fortece te dostarczają również wielu informacji o życiu żołnierzy, w tym o ich zarobkach, broni, zbroi i pożywieniu.