https://szkolazpieklarodem.pl/
Aleksander planował udać się jeszcze dalej przez indyjską pustynię, w kierunku rzeki Ganges, a stamtąd na skraj świata (patrz pobliski pasek „Na koniec świata i z powrotem”). Ale doznał buntu własnych żołnierzy, którzy nie chcieli iść dalej. W 325 r. p.n.e. Aleksander brał udział w kampanii od prawie dziesięciu lat, a wielu żołnierzy jego piechoty służyło u Filipa II przez wiele lat wcześniej. Ci mężczyźni byli całkowicie wyczerpani walką. Aleksander niechętnie zgodził się na ich żądania. Droga do domu była niezwykle żmudna. Aleksander wysłał część swojej armii z powrotem do Persji drogą lądową, którą przebyli kilka lat wcześniej. Wykorzystał również ogromną ilość dostępnego drewna do budowy nowej floty. Z tym popłynął w dół rzeki Indus do jej ujścia na Oceanie Indyjskim. Dla Aleksandra był to południowy kraniec świata. Aleksander następnie poprowadził resztę swoich żołnierzy w marszu przez pustynię Gedrosian. To była przerażająca podróż z okropnym upałem i brakiem jedzenia. Tysiące ludzi i wszystkie zwierzęta juczne zginęły, zanim w końcu spotkały się z flotą pod Nearchusem w Zatoce Perskiej.