https://szkolazpieklarodem.pl/
Zarówno w kultowych, jak i królewskich świątyniach grobowych sanktuaria zawierały fałszywe drzwi wyrzeźbione w tylnych ścianach. Te drzwi nie były funkcjonalne, ale były po prostu dekoracją wyrzeźbioną na ścianie. (Fałszywe drzwi znajdują się również w grobowcach i kaplicach grobowych). W świątyni grobowej takie drzwi pozwalały duchowi zmarłego króla swobodnie wejść do świątyni z miejsca pochówku. Królewskie miejsca pochówku często znajdowały się daleko od świątyń grobowych, aby zapobiec rabunkom grobowców. Grobowce były bardzo tajne, bez nadbudowy, która mogłaby służyć jako drogowskaz do ich lokalizacji. Ponieważ świątynia grobowa była miejscem składania ofiar z pokarmów, duch zmarłego potrzebował dostępu, który zapewniały fałszywe drzwi. W świątyniach kultu fałszywe drzwi często opierały się na kaplicach słyszących. Kaplice te umożliwiały zwykłym ludziom rozmawiać z bogami z zewnątrz świątyni (nie mogli wejść do samej świątyni). Ścianę kaplicy ozdobiono stelami uszu, kamiennymi inskrypcjami z wizerunkami licznych małych uszu. Wyznawcy przemawiali do jednego z uszu – odmawiając modlitwę, dziękując bogu lub prosząc o coś, na przykład wyleczenie z choroby – a ich głosy docierały prosto do uszu boga. W niektórych kaplicach za stelami znajdował się mały otwór dla kapłanów, w którym siedział ksiądz i głośno odpowiadał na modlitwy. To z pewnością sprawiłoby, że skoczyłbyś, gdybyś się tego nie spodziewał!