https://szkolazpieklarodem.pl/
Oś środkowa biegnąca zarówno przez pierwszy dziedziniec kolumnowy, jak i salę hipostylową prowadziła do najważniejszej części świątyni – sanktuarium. Tylko król i arcykapłan mogli wejść do tej części świątyni. Ta mała komnata znana była pod wieloma nazwami:
Wewnętrzne sanktuarium
Wewnętrzne sanktuarium
Święte Świętych
Podłogi wznosiły się, gdy ludzie przechodzili przez świątynię w kierunku sanktuarium, a sufit opadał. Dlatego sanktuarium było najwyższym punktem świątyni, ale z najniższym dachem. Ten ciemny pokój wzniesiony reprezentował kopiec stworzenia, od którego zaczęło się całe życie. W sanktuarium znajdował się ołtarz z małą kapliczką. Za złotymi lub brązowymi drzwiami stał posąg kultu. Egipcjanie wierzyli, że posąg ten nie był jedynie reprezentacją boga, ale w rzeczywistości mieścił ducha boga. Z tego powodu dostęp do posągu był niezwykle ograniczony. Kapliczka z kory często znajdowała się w sanktuarium lub bardzo blisko. Ta świątynia zapewniała miejsce do przechowywania przenośnej kory bóstwa, gdy nie była potrzebna do procesji.