https://szkolazpieklarodem.pl/
Podczas procesji bogowie (a właściwie ich posągi niesione przez kapłanów) nie zawsze korzystali z głównego wejścia do pylonu. Zamiast tego większość świątyń zawierała wejście do rzeki tuż za murami świątyni, do którego można było dotrzeć nabrzeżem od strony Nilu lub lokalnym kanałem. W czasach procesji tutaj zaczynała i kończyła swoją wędrówkę święty posąg. Opinia publiczna mogła zebrać się tutaj na tych procesjach, aby powitać lub pożegnać boga. Stawianie stopy w drzwiach: pierwszy dziedziniec i sala hipostylowa Po przekroczeniu bramy pylonu wyłonił się pierwszy dziedziniec. Obszar ten był otwarty na niebo i otoczony kolumnadą. Dziedziniec mógł być dostępny przy specjalnych okazjach dla starannie wybranych szlachciców, którzy otrzymali dary od króla, przemówili do wyroczni boga lub otrzymali boską radę. Na tym dziedzińcu znajdowało się wiele posągów szlachty, kapłanów i członków rodziny królewskiej, i był środkiem, aby te osoby były na zawsze obecne w świątyni i w towarzystwie bogów. Na tyłach pierwszego dziedzińca z kolumnami znajdowała się kolumnowa sala hipostylowa. Uważano, że filary podtrzymują niebo, a sufit był często pomalowany na niebiesko z setkami gwiazd reprezentujących nocne niebo. Kolumny przedstawiały roślinność, która rosła na pierwotnych bagnach otaczających kopiec stworzenia. Wejście do sali hipostylowej było symbolicznym spacerem po bagnach stworzenia. Najbardziej imponująca istniejąca sala hipostylowa znajduje się w świątyni w Karnaku; zostało zaplanowane przez Horemheba, rozpoczęte przez Sety I, a zakończone przez Ramzesa II.