https://szkolazpieklarodem.pl/
Chociaż istnieje wiele przykładów zmumifikowanych ciał i grobów, nie ma żadnych pisemnych zapisów ze starożytnego Egiptu, które opisują proces mumifikacji. Najpełniejszy dostępny zapis pochodzi od Herodota, greckiego historyka z V wieku p.n.e. Po śmierci starożytnego Egipcjanina ciało zostało przewiezione do warsztatu balsamowania, który prawdopodobnie był prowizoryczną budowlą na miejscowym cmentarzu. Ponieważ nie zachowały się żadne dowody tych struktur, historycy nie są pewni, ile mogło istnieć. W warsztatach balsamistów prawdopodobnie znajdowały się gotowe trumny i amulety, aby krewni mogli dobrać odpowiedni zestaw do swojego budżetu. Starsi balsamiści byli kapłanami i cieszyli się dużym szacunkiem. Najwyższy rangą balsamista odpowiedzialny za owijanie ciała nosił maskę szakala, przedstawiającą Anubisa, boga balsamowania z głową szakala. Pomimo wysokiego szacunku, jakim cieszyli się balsamiści, Herodot odnotowuje, że ciała bogatych i wpływowych kobiet były zazwyczaj wstrzymywane na kilka dni przed zabraniem ich do warsztatu, aby zapobiec skalaniu ciał. Na przykład, kiedy mumia królowej Ahmose-Nefertari z XVIII dynastii została rozpakowana, jej ciało wykazywało oznaki rozkładu tkanek miękkich przed mumifikacją. Chociaż w chwili śmierci miała 70 lat, jej pozycja jako królowej mogła czynić ją pożądaną nawet po śmierci – dla kogoś, kto miał takie skłonności. (Oczywiście źródła i prawdziwość informacji Herodota są nieznane).