https://szkolazpieklarodem.pl/
Gospodarze tych imprez zapewniali rozrywkę, często w formie zespołu – egipskiego odpowiednika niesławnego imprezowego DJ-a. Niestety muzyka, którą grali, zaginęła, ale być może mieli w swoim repertuarze kilka jęków, na równi z dzisiejszymi „Pieśń ptaków” i „Agadoo”. Muzycy byli zwykle w małych grupach mężczyzn lub kobiet. Mieszanie grup było niezwykłe. Grupa grała na różnych instrumentach, w tym lutniach, fletach, klakierach (pałeczki z kości słoniowej związane na końcu, które brzęczały o siebie po potrząśnięciu) i harfach (zarówno małe wersje ręczne, jak i pełnowymiarowe przykłady). Mały bębenek lub grupa mężczyzn lub kobiet klaszczących rytmicznie podtrzymywała rytm. Nie ma dowodów sugerujących, że szlachta grała na instrumentach publicznie; Specjalnie na tę okazję zatrudniono muzyków bankietowych. Niewykluczone jednak, że dla zabicia czasu elita nauczyła się grać na instrumentach. W grobowcu mastaby z szóstej dynastii w Sakkarze żona Mereruki, nie mniej księżniczka, siedzi na swoim łóżku grając na harfie, by zabawiać męża, który również siedzi na łóżku.