https://szkolazpieklarodem.pl/
Rydwan został wprowadzony do Egiptu dopiero pod koniec Drugiego Okresu Przejściowego. Królowie i niektórzy szlachcice Nowego Królestwa byli szkoleni od najmłodszych lat w wożeniu rydwanami w ramach przygotowań do pola bitwy. Rydwany w starożytnym Egipcie były małe i lekkie. Ciągnięte przez dwa konie pojazdy te przewoziły dwie osoby – woźnicę i włócznika lub łucznika. W obu rolach szkolono króla lub szlachcica. Przeważnie chłopcy byli szkoleni w zakresie umiejętności wożenia rydwanami, ale w miejscu Amarny małe córki Echnatona (patrz rozdział 4) są pokazane na ścianach grobowców i świątyni, prowadząc własne rydwany – obraz ten jest unikalny dla tego okresu. Mały szkic w Muzeum Kairskim przedstawia królową, uważaną za Hatszepsut, prowadzącą rydwan i strzelającą strzałami do wroga, co może wskazywać, że niektóre królewskie kobiety nabrały umiejętności wożenia rydwanami. W Amarnie większość elitarnych członków społeczeństwa posiadała rydwan, ponieważ był to ich główny środek transportu. Po tym, jak Egipcjanin opanował kierowanie rydwanem, dowody sugerują, że miały miejsce wyścigi rydwanów. Nic z kalibru Ben Hura, ale mimo to wyścigi. Tuż za Malkatą, tebańskim pałacem Amenhotepa III, znajduje się tymczasowa loża o nazwie Kom el ‘Abd, z widokiem na bardzo długą, prostą drogę. Droga została oczyszczona do użytku w wyścigach szybkich rydwanów, w których bez wątpienia uczestniczył Amenhotep III. Wyścigi te były prawdopodobnie imprezami półprywatnymi, widzianymi tylko przez ludzi mieszkających w Malkacie i okolicach.