https://szkolazpieklarodem.pl/
Egiptolodzy mają obszerne zapisy dotyczące haremu Faiyum Nowego Królestwa – haremu, do którego wysyłano „niechciane” kobiety. W tym odległym miejscu kobiety nie były częścią życia króla i łatwo zostałyby zapomniane. Żona byłaby niechciana z różnych powodów. Być może kobieta była za stara, by rodzić więcej dzieci, była żoną dyplomatyczną, a może król po prostu się nią znudził. Królewskie kobiety musiały uważać za strasznie przygnębiające wysłanie do haremu Faiyum, ponieważ wiedziały, że nigdy nie odejdą. A król był mało prawdopodobny, aby często odwiedzać Fajum, co zmniejszało szanse tych kobiet na zdobycie przychylności króla poprzez spłodzenie syna. Jednak kobiety w Fajum były dość produktywne i pracowały w miejscowym warsztacie tekstylnym, produkując płótno dla innych pałaców królewskich. Ta działalność była dla nich sposobem na zarobienie na utrzymanie, a także na zabicie czasu. Starsze kobiety prawdopodobnie zajmowały się haftem i bliską, niesforną pracą, a także uczeniem nowo przybyłych umiejętności przydatnych w zawodzie. Kobiety nie zajmujące się produkcją sukna wykonywały prace domowe. Niższego poziomu kobiety z haremu były odpowiedzialne za służbę naczelnej żonie króla i innych starszych żon. Prawdopodobnie nie taki styl życia, jaki wyobraża sobie wiele księżniczek. W haremie Fajum istniał też cmentarz, co oznacza, że grzebano tam również tych, którzy tam żyli i zmarli. Kobiety te nie miały szansy zbliżyć się na tyle blisko króla, aby zostać pochowanym w bardziej prestiżowej Dolinie Królowych (patrz podrozdział „Pochowanie królowych” w dalszej części tego rozdziału). Co więcej, młodzi książęta również zostali pochowani w Fajum, co pokazuje, że ci mężczyźni byli niskimi książętami, którzy mieli niewielką lub żadną szansę na zostanie dziedzicem tronu.