https://szkolazpieklarodem.pl/
Żołnierze egipscy byli przyodziani w broń, sprzęt, zbroje, a nawet ikony religijne, gdy szli do bitwy uzbrojeni po zęby
Broń w armii egipskiej była różnorodna i liczna. Żołnierze nie zawsze posiadali swoją broń, a według zapisów z Medinet Habu Ramzes III nadzoruje wydawanie broni do walki z Ludźmi Morza (zob. rozdział 4). Broń była ułożona w stosy, miecze w jednym, łuki w drugim, a strzały w trzecim. Broń różniła się od prostych, skomplikowanych do wręcz nieprzyjemnych:
* Kije i kamienie: Kije były dobre do walki w zwarciu i były używane jako maczugi. Kamienie były dobre do walki na długich dystansach, ponieważ można było nimi rzucać. Oba były łatwo dostępne.
* Buława: Ten duży kawałek twardego kamienia (takiego jak granit lub dioryt) zamontowany na rękojeści był używany do pałowania ludzi na śmierć. Adaptacja tej broni w Nowym Królestwie polegała na dopasowaniu zaostrzonego, zakrzywionego ostrza z brązu (patrz miecze Khepesh, poniżej) do maczugi i użycie jej nie tylko do kijania, ale także do cięcia przeciwnika.
* Proce: Pierwotnie używane do polowania, zostały również przystosowane do użytku wojskowego. Amunicja była zawsze dostępna, a zawiesia były łatwe w transporcie.
* Pałeczki: były używane głównie do polowania na ptaki, ale były również skuteczną bronią w bitwie. Ich główną wadą było to, że gdy tylko rzucono kije, żołnierze byli nieuzbrojeni.
* Łuk i strzała: armia egipska miała duży korpus łuczników, służących do ochrony piechoty z daleka, ponieważ strzały podróżowały do 200 metrów. Łucznicy używali zarówno łuku własnego (łuka prostego wykonanego z jednego kawałka drewna), jak i łuku kompozytowego (łuku łukowego wykonanego z kilku sklejonych ze sobą małych kawałków drewna, aby zapewnić większą elastyczność). Łucznicy mogli wysyłać strzały na odległość do 300 metrów.
* Włócznie: Wielu żołnierzy piechoty było uzbrojonych we włócznie z 2-metrowym drzewcem i metalowym ostrzem. Włócznie były przeznaczone do rzucania, ale ponieważ rozbroiło to włócznika, były również używane jako broń kłująca.
* Topory, sztylety i miecze: Te instrumenty były używane w walce wręcz i były wykonane z brązu, miedzi lub (tylko w przypadku siekier) kamienia.
* Miecze Khepesh: Te bronie Nowego Królestwa były zwykle używane przez członków rodziny królewskiej i zawierały rodzaj sejmitara z zakrzywionym ostrzem.
* Tarcze: były używane do ochrony ciała zamiast całego ciała zbroja. Mierzyły 1 na 1,5 metra i były wykonane z drewna.
Czasami były z litego drewna, co czyniłoby je ciężkimi; częściej składały się z drewnianej ramy pokrytej bydlęcą skórą. Z tyłu przymocowano uchwyt, do którego żołnierz mógł przyczepić pasek do przewieszenia tarczy przez ramię podczas marszu. Wobec braku odpowiedniej zbroi egipscy żołnierze nadal byli dobrze chronieni przed deszczem strzał, kamieni, kijów i mieczy.