Stawiamy hipotezę, że dla każdej danej podatności, im wyższy poziom, na którym dana osoba znajduje się w mierniku piramidy, tym wyższa będzie postrzegana (i częściej niż rzeczywista) zdolność jednostki. Teoria stojąca za tym opiera się na dwóch punktach: z których oba odnoszą się do pozycji osoby w piramidzie:
* Im wyżej dana osoba znajduje się w piramidzie, tym więcej czasu musi wykonać przeciwstawna czynność wobec celu, zanim dostępna będzie poprawka lub obejście (inhibitory ataku). I, jak omówiliśmy wcześniej, im wcześniej na osi czasu ujawnienia przebywa przeciwnik, tym większe będzie postrzegane prawdopodobieństwo sukcesu danej próby i tym mniejsze będzie postrzegane prawdopodobieństwo wykrycia danej próby.
* Im wyżej w piramidzie ujawnień przebywa dana osoba, jest wprost proporcjonalne do liczby „innych” osób, które wiedzą o danym problemie. Innymi słowy, im wyżej w piramidzie znajduje się przeciwnik, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że atak zostanie wykryty (ponieważ mniej osób wie o ataku) i tym większe prawdopodobieństwo sukcesu, biorąc pod uwagę, że środki zaradcze prawdopodobnie nie zostały wprowadzone. Podsumowując Im wyżej w piramidzie ujawnienia znajduje się przeciwnik, tym większe postrzegane prawdopodobieństwo sukcesu danej próby [P (S / A)] i niższe postrzegane prawdopodobieństwo wykrycia danej próby [P (D / A)].