Prawdopodobnie najsłynniejszą tragedią grecką jest Edyp Tyran (znany również jako Król Edyp lub Król Edyp) Sofoklesa. Arystoteles myślał, że sztuka była największą tragedią, jaką kiedykolwiek napisano. Historia Edypa, króla Teb, przedstawia się następująco:
* Przed rozpoczęciem sztuki Edyp jako młody człowiek uciekł z Teb po tym, jak proroctwo mówiło, że zamorduje ojca i poślubi matkę. W końcu Edyp powrócił do Teb, pokonał przerażającego Sfinksa, poślubił owdowiałą królową Jokasta i został królem w nagrodę.
* Gdy sztuka się otwiera, Teby przeżywają straszliwą plagę. Wyrocznia w Delfach mówi Edypowi, że musi ukarać człowieka, który zamordował poprzedniego króla Lajosa. Edyp postanawia to zrobić pomimo ostrzeżeń różnych ludzi. (Podczas tych rozmów Edyp dowiaduje się, że Lajusz i Jokasta mieli dziecko, które zostało zdemaskowane, ale ostatecznie zostało adoptowane przez innych).
* W końcu Edyp odkrywa, że w rzeczywistości zamordował Lajosa w przydrożnej kłótni – a co gorsza, że Lajusz był jego ojcem a królowa, Jokasta, jego matką. Zasmucony Edyp oślepia się i wypowiada następujące słynne słowa:
O Boże, o Boże: wszystko się spełnia i jest…
znany! Niech to będzie ostatni raz, kiedy widzę
światło dnia. Przeklęty w moich rodzicach,
przeklęty w moim małżeństwie, przeklęty we krwi
Zrzuciłem!
Oedipus Tyrannus udowadnia, że ludzie nie mogą uciec od tego, kim są i że los jest nieunikniony. Śmiertelną wadą Edypa jest jego duma i arogancja, które zaślepiają go na ostrzeżenia innych, aby zaprzestać poszukiwań, zanim odkryje tragiczną prawdę.