Pierwsza prawdziwa konfrontacja Aleksandra z armią perską miała miejsce w bitwie nad rzeką Granik w 334 r. p.n.e. Armia perska, która spotkała Aleksandra pod Granikiem, składała się z dużej liczby żołnierzy z najbardziej na zachód wysuniętych części Persji Dariusz nie był obecny w bitwie, a Persami dowodzili zachodni satrapowie. Persowie obozowali u podnóża wzgórza po drugiej stronie rzeki Granik z obozu Aleksandra. Aleksander musiał przekroczyć rzekę, aby zaatakować swoją kawalerią Towarzyszy, przełamując dziurę w linii perskiej. Osłabiona linia perska dała macedońskiej piechocie uzbrojonej w sarisę i hypaspistom szansę na pokonanie i zajęcie centrum. Walcząc zaciekle, Macedończycy zdołali otoczyć piechotę perską, a pozostałe oddziały perskie uciekły z pola. To było niesamowite zwycięstwo, które wiele zawdzięcza niesamowitej szarży Aleksandra i kawalerii.