https://szkolazpieklarodem.pl/
Kiedy Aleksander Wielki nie najeżdżał i nie podbijał narodów, koncentrował się na administracji Egiptu. W szczególności on:
* Wprowadził w Egipcie system monetarny, który wcześniej opierał się na systemie wymiany. Wprowadzone przez Aleksandra monety miały z jednej strony hellenistyczny wizerunek samego siebie, a z drugiej wizerunek egipskiego boga, ukazujące przeciwstawienie obu kultur.
* Założył miasto Aleksandria, które w tym czasie stało się stolicą Egiptu. Miasto zostało zbudowane na miejscu starożytnej egipskiej osady zwanej Raqote (pisane również jako Rakhotis), chociaż niewiele z tego starożytnego miasta przetrwało.
Aleksander zostawił prace budowlane swojemu architektowi Deinokratesowi i urzędnikowi Kleomenesowi. Aleksandria była duża – w szczytowym okresie liczyła ponad pół miliona, w tym duża liczba imigrantów greckich i żydowskich. Było to bardzo kosmopolityczne miasto i zawierało wiele słynnych budynków, takich jak biblioteka i muzeum, które niestety w starożytności spłonęły. Późniejsze miasto obejmowały łaźnie rzymskie, teatr i gimnazjum. Większe domy rzymskiej osady były nawet ozdobione mozaikami w prawdziwie rzymskim stylu, jak pokazuje rysunek 6-1. Miasto Aleksandria zostało ukończone dopiero za panowania Ptolemeusza II (285-246 p.n.e.). Ptolemeusz I (305–282 p.n.e.) rozpoczął budowę latarni morskiej Pharos w Aleksandrii, która była jednym z Siedmiu Cudów Starożytnego Świata i najwcześniejszą latarnią morską na świecie. Ta struktura już dawno zniknęła – i może znajdować się na dnie morza. Aleksander Wielki zmarł w 323 p.n.e. na gorączkę, nie pozostawiając żadnego oczywistego spadkobiercy, który przejąłby jego imperium. Jego śmierć doprowadziła do stopniowego upadku imperium macedońskiego, a różni generałowie podzielili się na swoje ulubione obszary.