Miesiąc: wrzesień 2022

Mięsożerne. Zwierzę, które żywi się głównie mięsem.

Małpy wąskonose Członek infraorderu Catarrhini, który obejmuje małpy Starego Świata, małpy człekokształtne i ludzi.

Makroewolucja. Zmiany ewolucyjne na dużą skalę, charakteryzujące się specjacją, powyżej poziomu populacji. Istnieje fałszywa dychotomia między mikro- i makroewolucją, ponieważ obie znajdują się na kontinuum zmian, które są napędzane przez te same siły ewolucyjne.

Mejoza. Podział gamet do reprodukcji.

Mikroewolucja. Zmiana ewolucyjna na poziomie genów i cech w populacji. Istnieje fałszywa dychotomia między mikro- i makroewolucją, ponieważ obie znajdują się na kontinuum zmian, które są napędzane przez te same siły ewolucyjne.

Mikroślady. Drobne wgłębienia i zadrapania pozostawione na zębach przez jedzenie. Może również odnosić się do śladów pozostawionych na kościach po zębach lub narzędziach kamiennych, a także śladów pozostawionych na narzędziach kamiennych po ich użyciu.

Mitoza. Podział komórek w całym ciele, z wyjątkiem gamet, które dzielą się przez mejozę.

Monogamia. Jeden mężczyzna i jedna kobieta tworzą więź parową do reprodukcji i rodzicielstwa.

Mostek nadoczodołowy: uniesiony obszar kości nad oczodołami.

 Nadrzewny. Zamieszkanie na drzewie.

Pierwsza prawdziwa konfrontacja Aleksandra z armią perską miała miejsce w bitwie nad rzeką Granik w 334 r. p.n.e. Armia perska, która spotkała Aleksandra pod Granikiem, składała się z dużej liczby żołnierzy z najbardziej na zachód wysuniętych części Persji Dariusz nie był obecny w bitwie, a Persami dowodzili zachodni satrapowie. Persowie obozowali u podnóża wzgórza po drugiej stronie rzeki Granik z obozu Aleksandra. Aleksander musiał przekroczyć rzekę, aby zaatakować swoją kawalerią Towarzyszy, przełamując dziurę w linii perskiej. Osłabiona linia perska dała macedońskiej piechocie uzbrojonej w sarisę i hypaspistom szansę na pokonanie i zajęcie centrum. Walcząc zaciekle, Macedończycy zdołali otoczyć piechotę perską, a pozostałe oddziały perskie uciekły z pola. To było niesamowite zwycięstwo, które wiele zawdzięcza niesamowitej szarży Aleksandra i kawalerii.

Dlaczego więc Aleksander chciał wyjechać do Persji? Prawdziwym powodem było pragnienie przygody, podboju i chwały, które stanowiły podstawę całego jego życia. Pomysł inwazji na Azję Mniejszą był pierwotnie pomysłem jego ojca, Filipa II, który pragnął bogactwa, które posiadały miasta kontrolowane przez Persów. Oficjalne powody były bardzo różne. Macedończycy starali się „wyzwolić” greckie miasta pod kontrolą perską i zemścić się za perskie najazdy na Grecję w V wieku p.n.e.

Haploryn. Członek podrzędu naczelnych Haplorhini („suchy nos”), który obejmuje wyraki, małpy Nowego Świata, małpy Starego Świata, małpy człekokształtne i ludzi. Drugim podrzędem jest Strepsirhini.

Heterozygota/Heterozygotyczność. Kiedy dwa allele w locus genetycznym są różne.

Hominid. „Hominin” szeroko zastępuje ten taksonomiczny termin dla ludzi i ich unikalnych kopalnych przodków od czasu oddzielenia się od linii szympansów około 6 milionów lat temu.

Hominina. Każdy żywy człowiek i wszystkie skamieliny z unikalnej linii, która doprowadziła do powstania ludzi po oddzieleniu się od linii szympansów około 6 milionów lat temu.

Homologia. Podobny w strukturze, ale niekoniecznie w funkcji.

Homozygota/homozygotyczność. Kiedy dwa allele w locus genetycznym są takie same.

Hipoteza. Przewidywanie lub tymczasowe wyjaśnienie zjawiska, które można przetestować.

Historia życia. Zmiany rozwojowe, jakich organizm doświadcza od poczęcia do śmierci.

Izotop. Forma pierwiastka chemicznego, w której atomy mają jeden lub więcej dodatkowych neutronów.

Imperium perskie bardzo się zmieniło w ciągu 150 lat po wojnach perskich. W 334 r. p.n.e. król bardzo luźno rządził ogromnymi terytoriami, które tworzyły imperium, a lokalni władcy lub satrapowie skutecznie prowadzili przedstawienie na swoich własnych terytoriach. Kontrola centralna znacznie się rozluźniła od czasów inwazji pod wodzą Kserksesa w 490 r. p.n.e. Za panowania Aleksandra królem perskim był Dariusz III, który objął tron ​​w 335 r. p.n.e. po tym, jak przyczynił się do zamachu na swojego poprzednika. Był słabym królem, ale miał do dyspozycji ogromne bogactwo imperium perskiego i jego ogromną siłę roboczą. Chociaż armia perska była ogromna, miała problem. Pod wieloma względami Persowie byli całkowitym przeciwieństwem zjednoczonej, dobrze wyszkolonej i profesjonalnej armii macedońskiej. Z wyjątkiem osobistych oddziałów Dariusza, armia perska była ściągana z całego imperium i łączona w razie potrzeby. Wielu żołnierzy nie mówiło tym samym językiem. W wielu przypadkach mieli niewiele do powiedzenia i byli w zasadzie do tego zmuszeni.

Gamety. Komórki płciowe (np. jaja i plemniki).

Gen. Jednostka DNA, która koduje rozwój procesu lub cechy.

Genom. Cała sekwencja genetyczna osobnika lub gatunku (oparta na zestawieniu osobników).

Genotyp. Budowa genetyczna osobnika. Jest wyjątkowy dla każdej osoby.

Gibonowate. Gibony i siamangi z Indonezji.

Grzebień strzałkowy. Uniesiony grzbiet kostny biegnący wzdłuż najwyższej czaszki od przodu do tyłu (tj. w płaszczyźnie strzałkowej) w celu przyczepienia mięśni żucia.

Wierzę, że w tamtych czasach nie było narodu, miasta, żadnej jednostki poza zasięgiem imienia Aleksandra; nigdy na całym świecie nie było nikogo takiego jak on i dlatego nie mogę oprzeć się wrażeniu, że w jego narodzinach zatroskana była jakaś siła bardziej niż ludzka. -Arrian, Kampanie Aleksandra

Arrian, Grek, który został generałem w armii rzymskiej w II wieku naszej ery, napisał powyższe słowa o umiejętnościach Aleksandra jako generała w swojej książce – która jest nadal drukowana. Arrian był trzeźwym, refleksyjnym człowiekiem, który nie wygłaszał wymyślnych stwierdzeń, więc jego ocena Aleksandra jest dość przekonująca. Rzeczywiście, Aleksander Wielki był osobą niezwykłą – wizjonerską, błyskotliwą, okrutną, mściwą i prawdopodobnie bardziej niż trochę szaloną. Aleksander miał 20 lat, gdy został królem Macedonii. Zanim umarł, 12 lat później, zmienił świat śródziemnomorski.

Ekologia. Nauka lub badanie relacji między organizmami a ich środowiskami.

Endocast. Mózgi nie ulegają skamieniałości, ale wnętrze czaszki może wypełnić osadem. Po wielu latach powstała skała jest formą wnętrza czaszki, przypominającą, jak mózg mógł wyglądać za życia. Naukowcy mogą również wykonać odlewy wewnętrzne, formując i odlewając wnętrze czaszek. Tutaj endocast odnosi się tylko do mózgów i czaszek, ale w rzeczywistości jest to bardziej ogólny termin używany dla różnych obszarów anatomicznych.

Ewolucja. Zmiana częstotliwości alleli w czasie.

Exaptation. Cecha, którą dobór naturalny preferuje do wykorzystania w innej adaptacji niż ta, do której była pierwotnie przeznaczona.

Efekt założycielski. Wynik izolacji małej podgrupy populacji i zakładania nowej populacji z małej puli genów.

Fauna. Zwierzęta.

fiszbiny: Fiszbiny lub talerze zwisające z górnej szczęki wielorybów fiszbinowych, takie jak dziób, które przesiewają pokarm podczas pływania wieloryba

Flora. Rośliny.

Po tym, jak Teby zbuntowały się przeciwko Filipowi II, Filip zostawił w mieście garnizon macedoński, aby mieć oko na Tebańczyków. Jednak, gdy Aleksander prowadził kampanię w Ilirii, zaczęła krążyć plotka, że ​​został zabity. Skąd wzięła się ta plotka? Nic dziwnego, że źródłem był kochany stary Demostenes , który pytał naocznego świadka, który przysięgał, że Aleksander został zabity. Demostenes nie poprzestał na tym; wezwał Grecję do buntu i napisania do Persji o wsparcie. Greckie miasta dostrzegły w tym wielką szansę. Gdyby Aleksander nie żył, Macedonia byłaby pozbawiona przywództwa i byłby to idealny czas na kontratak. W Tebach zginęło dwóch macedońskich oficerów, a reszta garnizonu została zmuszona do ukrywania się w cytadeli. W swojej biografii Demostenesa Plutarch zapisuje swoją opinię o młodym Aleksandrze: Demostenes teraz całkowicie zdominował zgromadzenie ateńskie i pisał listy do generałów perskich w Azji, zachęcając ich do wypowiedzenia wojny Aleksandrowi, którego nazywał chłopcem, i porównał do Margites. „Margites”, o której wspomina Plutarch, była postacią z komiksowej historii dnia, która nigdy tak naprawdę nie dorosła i myślała, że ​​wie znacznie więcej niż w rzeczywistości. Demostenes i reszta Grecji mieli się przekonać, jak błędne było to porównanie. Reakcja Aleksandra na rewoltę tebańską była szybka i brutalna. W 335 r. p.n.e. pomaszerował szybko na południe, otoczył miasto i zajął je z niewielkim wysiłkiem. Spłonęły mury miasta i wiele jego znaczących budowli. Ludzie Aleksandra zmasakrowali tysiące mieszkańców i sprzedali tych, którzy przeżyli, do niewoli. Od tego momentu miasto Teby praktycznie przestało istnieć. Chociaż wiele budynków zostało odbudowanych, Teby już nigdy nie były wiodącym miastem. Aleksander wysłał do starożytnego świata ostrą wiadomość: każdy bunt lub zdrada przeciwko Macedonii zostaną potraktowane surowo. Aleksander musiał się upewnić, że kiedy wyjedzie do Persji, nie zostanie zaatakowany w domu. Jednak Aleksander zrobił kilka godnych uwagi wyjątków podczas niszczenia Teb. Wszystkie świątynie w Tebach zostały pozostawione same sobie, podobnie jak domy potomków poety Pindara, którego Aleksander bardzo podziwiał. Te wyjątki ilustrują złożony charakter Aleksandra: zaciekłą brutalność połączoną z uznaniem architektury i literatury. Po rozprawieniu się z Tebanami Aleksander przeniósł się na południe. Ateńczycy, zwłaszcza Demostenes, musieli być poważnie zaniepokojeni tym, że wkrótce otrzymają takie samo traktowanie, jak Tebanie. Zorganizowano pospieszne spotkanie, a Ateny głosowały za wysłaniem delegacji gratulującej Aleksandrowi jego ostatnich zwycięstw na północy i świętującej sprawiedliwy sposób, w jaki poradził sobie z Tebanami! Początkowo Aleksander zażądał przekazania mu Demostenesa i innych antymacedońskich agitatorów, ale Demostenesowi, jak zawsze, udało się wynegocjować wyjście z sytuacji. Ateny nie otrzymały dalszej kary, ale Aleksander zapewnił, że mają na nie oko. W 334 r. p.n.e. Aleksander zdołał przywrócić Grecję do pozycji, w której znajdowała się przed śmiercią ojca. Uznano go za hegemona miast greckich i generała ich armii. Mając bezpieczne granice Macedonii, musiał teraz dokończyć projekt swojego ojca – inwazję na Imperium Perskie. Chociaż intencją Filipa (i główną wymówką) do zaatakowania Persów było wyzwolenie greckich miast w Azji Mniejszej, Aleksander zakończył swoją kampanię znacznie dalej – do Indii i z powrotem.

Dwunożność. Chodzenie wyprostowane na dwóch tylnych łapach. Mówi się, że ten, kto używa dwunożności do poruszania się, ma cechę dwunożności.

Dyskretna cecha. Taki, który może istnieć tylko w skończonej liczbie stanów, na przykład woskowina mokra kontra sucha (odwrotnie patrz cecha ciągła).

DNA. Kwas dezoksyrybonukleinowy. Cząsteczka, która tworzy materiał genetyczny w jądrze komórkowym lub mitochondriach.

Dryf. Nazywany również „dryfem genów” lub „dryfem genetycznym”, jest to siła ewolucji, w której allele są losowo rozprowadzane lub eliminowane z populacji przy braku przepływu genów z innymi populacjami.

Długie kości. Najdłuższe kości ciała lub kości kończyn, w tym kości udowej, piszczelowej, strzałkowej, ramiennej, promieniowej i łokciowej. Czasami obejmuje również kości śródstopia i kości śródręcza.

DNA mitochondrialne (mtDNA). DNA z wielu mitochondriów lub „elektrowni” komórki. Jest to jedyne DNA znajdujące się poza jądrem.

Dymorfizm płciowy. Różnice w cechach fizycznych u samców i samic. W zapisie kopalnym homininów dymorfizm płciowy odnosi się do rozmiaru ciała, rozmiaru przyczepu mięśniowego, solidności kości i rozmiaru zęba. Ale u współczesnych zwierząt może to odnosić się do różnic pigmentacyjnych, obecności poroża itp.

Dobór płciowy. Inny sposób, poza doborem naturalnym, umożliwiającym ewolucję, polega na tym, że osobniki wybierają partnerów do godów na podstawie takich rzeczy, jak wskaźniki sprawności.

diastema lub szczelina kłów : Przestrzeń między górnym kłam a pierwszym przedtrzonowcem (przedtrzonowcem), pozwalająca dolnemu kła, wystającemu i mającemu kształt stożka, zmieścić się, gdy zwierzę zamyka szczękę.

Datowanie węglem C-14 : metoda datowania oparta na radioaktywnym rozpadzie izotopu węgla. Ta metoda może być stosowana do datowania materiałów organicznych do około 75 000 lat.