Macedońscy królowie tradycyjnie rządzili z fortecy w mieście zwanym Aegae. Król macedoński nie miał absolutnej władzy nad swoimi poddanymi:
* Król musiał przestrzegać prawa macedońskiego i podejmować zgodne z nim decyzje. To prawo zostało ustanowione wiele pokoleń wcześniej przez poprzednich przywódców plemiennych, a decyzje były dyskutowane w ramach rady przywódców plemiennych.
* Tytuł króla nie był dziedziczny. Po śmierci króla przywódcy plemienni wybierali jego następcę, choć często wybierali syna poprzedniego króla.
Wielka zmiana w Macedonii i jej procesach rządzenia nastąpiła wraz ze śmiercią króla Perdiccasa w 359 r. p.n.e. Syn Perdiccasa, Amyntas, był zaledwie dzieckiem w chwili śmierci ojca, a jego wuj Filip został jego opiekunem. Jako opiekun następcy tronu Filip stał się także tymczasowym władcą królestwa do czasu podjęcia decyzji o tym, kto ma odnieść sukces. Jednak nie został tymczasowy na długo. Pomimo tego, że miał zaledwie 24 lata, Filip wywarł natychmiastowy wpływ. Całkowicie odrzucił ustalone prawa i tradycję i starał się ustanowić siebie królem poprzez przemoc. Filip zaatakował w bitwie lub zamordował każdego innego rywala o tron i przystąpił do zabezpieczania granic Macedonii przed zbuntowanymi plemionami Ilirii. Gdy tylko to zrobił, zwrócił swoje ambitne oko na południe i Grecję.