Spartanie po raz pierwszy zyskali na znaczeniu po najazdach Dorów, kiedy starzy mieszkańcy regionu zostali wyrzuceni i zastąpieni przez plemion z północnego zachodu i Macedonii. Będąc zarówno bardzo wojowniczymi, jak i bardzo dobrzy w tym, Spartanie szybko przejęli kontrolę nad całą Lakonią. Zanim Hippiasz został tyranem w Atenach, Sparta była wiodącą potęgą w południowej Grecji. Dwie rzeczy sprawiły, że Sparta bardzo różniła się od wszystkich innych twierdzeń Greków:
Sparta była jedynym miastem, który posiadał stałą armię zawodową. *Spartanie rządzili się sami. Inne miasta w Grecji eksperymentowały z nowymi formami rządów i różnymi systemami, ale Spartanie mieli formę rządu i organizacji społecznej, która była stała i niezmienna.
Krótko mówiąc, Sparta miała dwóch królów, którzy byli najlepszymi, pełniąc role generałów na wojnie i naczelnych kapłanów w pokoju. Grupa wybranych urzędników zwana eforami i rada zwana gerousią realizowała administrację państwa. System nie był szczególnie niezwykły, z wyjątkiem tego, że wiele stanowisk było na całe życie i było to praca na cały etat. W ten sposób arystokracja Sparty poświęciła całe swoje życie oficjalnemu biznesowi Sparty – który obejmował prowadzenie wielu wojen.