Właściciel treści jest zaniepokojony nieautoryzowanym użyciem, takim jak odtwarzanie, kopiowanie i rozpowszechnianie jego treści bez posiadania odpowiednich uprawnień. Właściciel treści będzie ufał systemowi dystrybucji treści cyfrowych tylko wtedy, gdy może zapewnić właściciela, że jego zawartość nie będzie nadużywana. Aby rozwiązać problem właściciela treści dotyczący nieautoryzowanego wykorzystania treści, treść musi być zaszyfrowana tajnym kluczem właściciela. Różni dostawcy treści szyfrują zawartość na podstawie typu nośnika, a także niektórych pożądanych funkcji, takich jak złożoność, wydajność kompresji, widoczność, zgodność formatu, odporność na błędy, skalowalność i rozszerzenie pasma. Treść cyfrowa może być bezpiecznie dostarczona konsumentowi w wielopoziomowej architekturze dystrybucji treści z udziałem wielu stron poprzez proste mechanizmy szyfrowania. Szyfrowanie treści odbywa się za pomocą globalnego klucza szyfrowania i zestawu lokalnych kluczy szyfrowania. Globalne szyfrowanie zapobiega nieautoryzowanemu wykorzystaniu treści, a lokalne szyfrowanie zapobiega nielegalnemu pobieraniu treści z serwerów treści dystrybutorów. Właściciel treści najpierw szyfruje zawartość globalnym kluczem szyfrowania, a następnie szyfruje początkowo zaszyfrowaną zawartość swoim lokalnym kluczem szyfrowania przy użyciu algorytmu szyfrowania mediów cyfrowych z kluczem symetrycznym. Następnie przesyła wynikową zawartość na swój serwer treści. Dystrybutor pobiera zawartość z serwera treści właściciela lub dystrybutora wyższego poziomu. Następnie uzyskuje licencję na redystrybucję z serwera licencji. Dystrybutor może odszyfrować zawartość za pomocą lokalnego klucza szyfrującego właściciela / dystrybutora. W ten sposób dystrybutor otrzymuje tylko zawartość zaszyfrowaną za pomocą globalnego klucza szyfrowania. Dystrybutor następnie szyfruje tę globalnie zaszyfrowaną zawartość swoim lokalnym kluczem szyfrowania. Dystrybutor przesyła następnie wynikową zawartość na swój serwer treści. Konsument może pobrać wybrane przez siebie treści z serwera treści dowolnego dystrybutora lub właściciela. Następnie konsument uzyskuje licencję na użytkowanie treści z serwera licencji. Licencja na użytkowanie będzie zawierać globalny klucz szyfrowania właściciela treści oraz lokalny klucz szyfrowania dystrybutora. Klient będzie miał zaufanego agenta DRM zainstalowanego na urządzeniu klienckim. Ten agent DRM odszyfruje zawartość przy użyciu lokalnych i globalnych kluczy szyfrowania. W ten sposób można zapewnić zaufaną strukturę dostarczania treści.
Wniosek
Omówiliśmy kwestie zaufania w dostarczaniu treści cyfrowych za pośrednictwem współczesnych systemów sieciowych. Istnieją poważne problemy z zaufaniem związane z właścicielami treści, dystrybutorami i konsumentami w korzystaniu z takiego systemu. Technologie DRM rozwinęły się obecnie w znacznym stopniu, tak że jeśli są właściwie wykorzystywane, mogą zapewnić zaufaną strukturę dystrybucji treści cyfrowych