Wiele osób działa w tym, co moglibyśmy nazwać „Gdyby tylko ziemia”. Za każdym razem, gdy biorą udział w rozmowie, szybko wspominają o tym, czego chcieliby mieć – o lepszej pracy, ładniejszym domu, lepiej wychowanych dzieciach. Firmy i organizacje niewiele się różnią. Gdybyś mógł słuchać ich spotkań, usłyszałbyś takie stwierdzenia jak:
Gdybyśmy tylko nie przegapili tej okazji…
Gdybyśmy tylko mieli więcej pieniędzy…
Gdyby tylko inne kraje nie miały tak niskich kosztów pracy…
Nie chodzi o to, że te pragnienia nie są rzeczywiste – ludzie i organizacja naprawdę chcieliby znaleźć się w innej sytuacji. Ale pod koniec rozmowy nic się nie zmieniło i najprawdopodobniej podczas następnej rozmowy ponownie usłyszysz te same uczucia. Jeśli jesteśmy ze sobą szczerzy, to nie tylko inni ludzie z „Gdyby tylko ziemia”. Większość z nas jest przynajmniej częstymi gośćmi. Przekonaliśmy się, że tak naprawdę nie możemy nic zrobić, dopóki ktoś inny nie zajmie się potrzebą, którą uważamy za krytyczną. Niekoniecznie jest to, że jesteśmy z natury pesymistami, chociaż może tak być w przypadku niektórych z nas). To naprawdę przejaw myślenia hierarchicznego. Omówiliśmy sposoby, w jakie hierarchie ograniczają myślenie i kontrolują zachowania; inną z ich ważnych funkcji jest alokacja zasobów. Większość organizacji ma kilka procesów związanych z tym: na przykład budżetowanie pozwala liderom zapewnić finansowanie różnym jednostkom. Innym jest „bramkowanie etapów”, w ramach którego grupy przedstawiają nowe pomysły na projekty w określony sposób, aby je zatwierdzić. Mówiąc bardziej ogólnie, jesteśmy przyzwyczajeni do patrzenia na kogoś, kto ma większy autorytet niż my, aby zapewnić nam potrzebne rzeczy. Umiejętność 3 prosi nas o porzucenie tej perspektywy. W myśleniu sieciowym nie ma góry ani dołu. Nadal możemy potrzebować zasobów, ale nie ma nikogo, kto miałby je nam przekazać. Najpierw musimy podsumować zasoby, które już mamy. Co my i członkowie naszej sieci, którzy zgodzili się z nami współpracować, mamy do zaoferowania, aby odpowiedzieć na zadane przez nas pytanie? To nie jest tylko (być może przesadnie) optymistyczne myślenie; jak zobaczysz, w środowisku sieciowym jest to wyjątkowo praktyczne. Mamy wokół nas zasoby, które można wykorzystać na nowe i różne sposoby.