Obecnie technologie internetowe i sieciowe rozszerzyły się na wiele wymiarów. Kiedy podaje się prostą definicję, taką jak Internet, to sieć sieci nie wyjaśnia, jak złożony i dynamiczny może być zasięg sieci lub jak wielowarstwowe mogą być procesy komunikacyjne. Na przykład internetowe intranety lub ekstranety powszechnie określane jako wirtualne sieci prywatne (VPN) są technologią wykorzystującą Internet lub inną sieć pośrednią do łączenia komputerów w izolowane zdalne sieci komputerowe, które w przeciwnym razie byłyby niedostępne. Takie sieci mogą również obejmować łączność z siecią bezprzewodową. Różne odległe lokalizacje mogą korzystać z innych rodzajów technologii, takich jak publiczna komutowana sieć telefoniczna (PSTN). PSTN składa się z linii telefonicznych, kabli światłowodowych, łączy transmisji mikrofalowej, sieci komórkowych, satelitów komunikacyjnych i podmorskich kabli telefonicznych, wszystkie połączone ze sobą centrami przełączania, umożliwiając w ten sposób dowolnemu telefonowi na świecie komunikację z innymi. Biorąc pod uwagę dynamikę infrastruktury otwartej sieci, wspólny konsensus celów bezpieczeństwa jest dosłownie niemożliwy do osiągnięcia. W tym przypadku pojęcie otwartego modelu bezpieczeństwa, tak jak go postrzegamy. Definiujemy otwarty model bezpieczeństwa jako ustawienie lub zestaw zasad i zasad bezpieczeństwa, które mogą być ogólnie stosowane w modelu sieci otwartej, jak przedstawiono na rysunku. Wspólnym celem jest to, aby wszystkie transakcje i komunikacja spełniały podstawowe zasady bezpieczeństwa, tzn. Zapewniona była autentyczność, utrzymywana była autoryzacja, możliwa była weryfikacja integralności danych, zapewniona była poufność, a niezaprzeczalność mogłaby zostać potwierdzona. Jednakże, która część wymaga, który poziom bezpieczeństwa (lub parametry bezpieczeństwa) powinien być przedmiotem otwartych standardów i wymagań.