…nie dla każdego…

https://szkolazpieklarodem.pl/

Gdy żołnierze zostali wysłani na kampanię wojskową, prawdopodobnie marzyli o cichych obowiązkach wartowniczych. Podróże na pola bitew były często długie i ciężkie – czasem tak niebezpieczne jak same walki. Na przykład podróż z Memfis do Teb, podróżowana rzeką w ciągu dnia, trwała od 12 do 20 dni. (Dzisiaj podróż pociągiem trwa dziewięć godzin lub około godziny samolotem). Podróż po rzece była dość niebezpieczna, z zagrożeniami ze strony innych statków, ławic piaskowych i hipopotamów. Aby ostrzec przepływające statki i ludzi, że wojsko znajduje się na pokładzie statku, żołnierze powiesili tarcze ze skóry bydlęcej na zewnątrz kabin łodzi. Mogło to również działać jak latarnia morska dla przejeżdżających złych ludzi, którzy chcieli skrzywdzić żołnierzy. Historycy nie wiedzą, jak szybko maszerowała armia egipska, ale zapisy z armii Aleksandra Wielkiego (ok. 336-323 p.n.e.) pokazują, że jego żołnierze pokonywali średnio 13 mil dziennie, otrzymując okres odpoczynku co pięć do sześciu dni, szczególnie marsze długodystansowe. W krótszych kampaniach oddziały te pokonywały do ​​15 mil dziennie. Maszerująca armia wymagała również odpoczynku między długim marszem a walką, aby zregenerować siły.

https://szkolazpieklarodem.pl/

Oprócz żołnierzy armia zawierała wiele innych ważnych elementów, takich jak:

* Muzycy: Trąbki i bębny służyły żołnierzom do marszu w czasie, a także do sygnalizowania zmian taktycznych i manewrów podczas bitew.

* Sztandary: sztandary wojskowe były ważną częścią bitwy, ponieważ ważne było, aby zobaczyć, gdzie żołnierze znajdują się na polu. Normy były również powodem do dumy żołnierzy.

* Skrybowie: Wszystkie wydarzenia bitewne musiały być rejestrowane, a skrybowie wojskowi towarzyszyli wojsku na polu bitwy. Odpowiadali za liczenie amputowanych części ciała po bitwie (metoda liczenia zabitych wrogów), a także ewidencjonowanie ilości łupów i zebranych jeńców.

* Wyznawcy obozu: W obozach wojskowych kręciło się wiele innych osób, które były odpowiedzialne za sprzątanie namiotów oficerów, przynoszenie wody i gotowanie. Wśród tych osób często były dzieci, które być może później szkolono na żołnierzy.

https://szkolazpieklarodem.pl/

Papirus Anastasi 3, napisany za rządów Nowego Królestwa Sety II, został prawdopodobnie skopiowany z wcześniejszego tekstu. Opisuje szczegółowo doświadczenia typowego żołnierza.

Co to jest, co mówisz, że mówią, że zawód żołnierza jest przyjemniejszy niż zawód pisarza? Chodź, opowiem ci stan żołnierza, tego bardzo wysilonego. Został przywieziony jako dziecko do obozu. Jego ciało zostaje piekące, rana w oku i rozdzierający cios w czoło. Jest kładziony i bity jak papirus. Uderzają go męki. Chodź, pozwól, że opowiem ci jego podróż do Khor [Palestyny ​​i Syrii] i jego marsz po wzgórzach. Jego racje żywnościowe i woda spoczywają na jego ramieniu jak ładunek osła. Jego szyja stała się zrogowaciała, jak u osła. Kręgi kręgosłupa są złamane. Pije cuchnącą wodę i zatrzymuje się, by stać na straży. Kiedy dosięgnie wroga, jest jak ptak pozbawiony siły w kończynach. Jeśli uda mu się wrócić do Egiptu, jest jak kij, który pożarł kornik. Jest chory, ogarnia go pokłon. Zostaje sprowadzony na osła, jego ubranie zabrano przez kradzież, jego poplecznicy uciekli. . . odwróć się od powiedzenia, że ​​zawód żołnierza jest przyjemniejszy niż zawód pisarza.

Ten tekst, jak jestem pewien, jest jasny, został napisany, aby spróbować przekonać młodego chłopca, by ominął urok wojskowego życia i zajął się zawodem skryby. Nie musiałbyś mi mówić dwa razy.

https://szkolazpieklarodem.pl/

Nowe Królestwo było dużą operacją, która wymagała dużej organizacji, aby dobrze funkcjonować. Większość armii składała się z piechoty (piechoty), która została podzielona na dywizje liczące 5000 ludzi. Każda dywizja została nazwana imieniem boga i miała królewskiego syna na stanowisku generała dywizji. (Niektórzy z książąt, którzy nosili ten tytuł, byli w rzeczywistości niemowlętami, co wskazuje, że był to tytuł honorowy). Dywizje specjalistyczne obejmowały grupy woźniców, łuczników, włóczników i najemników z zagranicy. Dla łatwiejszej kontroli armia została dodatkowo podzielona:

* Gospodarz składał się z 500 mężczyzn (co najmniej dwie firmy).

* Kompania liczyła 250 ludzi (składająca się z pięciu plutonów).

* Pluton liczył 50 ludzi (składający się z pięciu oddziałów).

* Drużyna liczyła 10 ludzi.

https://szkolazpieklarodem.pl/

Szkolenie w wojsku rozpoczęło się już w wieku 5 lat, chociaż zawodową służbę wojskową rozpoczęto dopiero w wieku 20 lat. wsie. Jednak po treningu mogli być w każdej chwili przywołani. Tak jak dzisiaj, nowi rekruci wojskowi musieli się ostrzyc. Obrazy tego procesu odkryto w grobowcach. Fryzury tworzyły element jednolitości w szeregach. Zachowane teksty opisują również początek życia nowego rekruta w wojsku. Nowi rekruci otrzymywali „piekące bicie” jako środek demoralizacji ich, aby byli bardziej podatni i podatni na wypełnianie rozkazów. Reżim treningowy był trudny i obejmował

* Podnoszenie ciężarów przy użyciu worków z piaskiem jako ciężarów

* Zapasy

* Boks

* Rzucanie nożami w drewniane cele, aby poprawić celność

* Umiejętności miecza, używanie patyków do ćwiczeń

* Jazda na rydwanie

* Ćwiczenie celu w rydwanie z łukiem i strzałą

Te zadania byłyby trudne w czyichkolwiek książkach, ale wyobraź sobie, że robisz to wszystko na zewnątrz w ponad 50-stopniowym upale. Nic dziwnego, że armia egipska była szczególnie dobra i wielu bardzo się jej obawiało.

https://szkolazpieklarodem.pl/

Początek Nowego Królestwa (1555 p.n.e.) przyniósł szereg zmian w kontroli i organizacji rządu. Ale główną zmianą – i najbardziej udaną – było wprowadzenie stałej armii. Przed Nowym Królestwem, gdy król potrzebował armii, miejscowi gubernatorzy byli wzywani do zebrania prawdopodobnych chłopców z ich regionów. Ahmose dostrzegł jednak wadę tej metody i wprowadził pełnoetatową armię stojącą. Jak w przypadku większości stanowisk w Egipcie, role wojskowe były przekazywane z ojca na syna (zob. rozdział 2). Jednak na podstawie zapisów o awansach wojskowych Egipcjanie, w tym niewykształceni, mogli zostać żołnierzami i awansować w szeregach. Przed założeniem stałej armii Egipcjanie mogli zdobyć władzę polityczną lub wejść na tron tylko dzięki biurokracji lub kapłaństwu.

https://szkolazpieklarodem.pl/

Pochodzenie Hyksosów zawsze było kwestionowane, ale dowody w Avaris, ich stolicy w Delcie, pokazują zestawienie między kulturą egipską i syro-palestyńską. Ta mieszanka wpływów kulturowych jest podkreślona w dwóch najdziwniejszych praktykach Hyksosów – pochówkach sług i osłów:

* Obok grobowca ich pana w Avaris odkryto trzy pochówki sług. Służący zostali pochowani przy wejściu do grobowca i zwróceni twarzą do drzwi, jakby czekali na rozkazy od zmarłego pana. Wszyscy służący byli mężczyznami – starszym dorosłym, młodzieńcem i 25-latkiem. Wygląda na to, że wszyscy zostali pochowani w tym samym czasie co ich mistrz, co wskazuje, że zostali poświęceni, gdy ich mistrz umarł. Ta praktyka była stosowana przez Egipcjan, ale nie więcej niż 1000 lat w czasie pochówków, co sugeruje, że był to pomysł obcy z ojczyzny tych azjatyckich osadników.

* W Avaris odkryto również siedemnaście pochówków osłów. Pogrzeb osła był praktyką nieegipską. Osły były zwykle chowane parami przed dużymi grobowcami, prawdopodobnie jako ofiara po śmierci właścicieli grobowców. Te osły mogły ciągnąć wozy lub wozy pogrzebowe, ale obok tych pochówków nie znaleziono uprzęży. Włączenie osłów było rzadkie i przywiązany tylko do bardzo elitarnych pochówków, co wskazuje na bogactwo i status w społeczności

https://szkolazpieklarodem.pl/

Pod koniec okresu Hyksosów (około 1640 p.n.e.) królowie Hyksosów przejęli kontrolę nad całym Egiptem, służąc jako niekwestionowani królowie Górnego i Dolnego Egiptu. Jednak członkowie 17. dynastii w Tebach nie przepadali za hyksoskimi królami ingerującymi w lokalne sprawy. Tak więc Sekenenre Tao II, król z XVII dynastii, poprowadził ofensywę przeciwko królowi Hyksosów Apopisowi. Bitwa nie była tak łatwa, jak początkowo sądził Sekenenre Tao, i zginął w bitwie. Jego mumia ma liczne rany głowy, co wskazuje, że była to zaciekła bitwa. Jego syn Kamose podjął rękawicę i kontynuował walkę. Kamose odniósł nieco większy sukces i zdołał odzyskać większość Egiptu, spychając Apopisa z powrotem do stolicy Hyksosów, Avaris. Kamose zmarł młodo, choć historycy nie są pewni jak. Brat Kamose, Ahmose I, przejął bitwę i odniósł większy sukces niż jego brat, całkowicie wypędzając Hyksosów z Egiptu. Ahmose kontynuował pościg za Hyksosami aż do Sharuhen na pustyni Negev między Rafah a Gazą, plądrując wioski po drodze – tylko po to, by pokazać, kto tu rządzi. Ahmose powrócił następnie do Egiptu i wzmocnił wschodnie granice silną obecnością wojskową, aby zapewnić, że zwolennicy Hyksosów nie próbują ponownie wkroczyć do kraju. Ten odnoszący sukcesy król był pierwszym królem XVIII dynastii i zapoczątkował Nowe Królestwo. (Patrz rozdział 4, aby uzyskać więcej informacji na temat tego okresu historii Egiptu).

https://szkolazpieklarodem.pl/

Pod koniec drugiego okresu pośredniego (1663-1555 p.n.e.), Egipt doświadczył okresu podzielonych rządów, z 15. dynastią rządzącą na północy od strony Delta Avaris i 17. dynastią rządzącą z Teb na południu:

* Królowie z XV dynastii byli znani jako Hyksosi i doszli do władzy dzięki społeczności syro-palestyńskiej zamieszkującej Deltę w okresie Państwa Środka.

* Królowie z 17-tej dynastii byli pochodzenia egipskiego, ale mogli być wasalami z 15-tej dynastii, co oznacza, że ​​mogli rządzić tylko dlatego, że byli spokojni i nie sprawiali kłopotów.

Często mówi się, że władcy Hyksosów najechali Egipt z Palestyny ​​za pomocą rydwanów, których w tym czasie nie sprowadzono do Egiptu. W rzeczywistości królowie Hyksosów pochodzili z lokalnej społeczności azjatyckiej w Delcie. Społeczności te żyły w regionie przez ponad 100 lat przed początkiem okresu Hyksosów. (Również rydwan został wprowadzony w tym okresie, ale nie przez Hyksosów. Zarówno Egipcjanie, jak i Hyksosowie uzyskali dostęp do rydwanu w tym samym czasie, więc żaden z nich nie miał przewagi nad innymi umiejętnościami wożenia rydwanami.)

https://szkolazpieklarodem.pl/

Państwo Środka upadło około 1782 r. p.n.e. w podobny sposób jak Stare Państwo, być może z powodu powodzi i późniejszego głodu. Wielu historyków twierdzi, że opisy strasznych warunków życia w „Upomnieniach Ipuwera” odnoszą się również do drugiego okresu pośredniego. Z bliżej nieokreślonego powodu pod koniec Państwa Środka do regionu napłynęła duża liczba ludności z obszaru Palestyny ​​i Syrii (nazywanej przez Egipcjan Azjatami). Nie była to inwazja, ale raczej migracja na małą skalę. Niektórzy historycy uważają, że rząd egipski mógł zaprosić Palestyńczyków do ich umiejętności robienia łodzi, a ci imigranci zostali następnie zakwaterowani w Delcie, która była miejscem dużych portów i centrów handlowych. Ten napływ prawdopodobnie nie był przyczyną upadku Państwa Środka, ale ci imigranci i zmiany, które przynieśli, zapoczątkowali okres Hyksosów.