https://szkolazpieklarodem.pl/
Kiedy ludzie Zachodu myślą o islamie, na myśl przychodzą utarte stereotypy kobiet w zasłonach, brodatych mężczyzn, egzotycznego jedzenia i niezrozumiałego języka. Islam jest przez wielu uważany za obcą kulturę, która nie może mieć żadnego związku ani podobieństwa z normalnymi zachodnimi wartościami. Wiara ta ma niestety długą historię i sięga 1400 lat wstecz, aż do epoki Cesarstwa Bizantyjskiego, kiedy świat muzułmański i Europa najczęściej spotykały się na polu bitew. Świat muzułmański był wtedy jeszcze młody, a witalność młodości spowodowała, że rozszerzył swoje granice, podobnie jak narody europejskie 300 lat później, kiedy osiągnęły niemal całkowitą dominację nad światem. Od roku 622 n.e., kiedy prorok islamu Mahomet przejął kontrolę nad arabskim miastem Medyną, aż do końca XVI wieku świat muzułmański stale się rozwijał w tym czy innym kierunku. Chociaż było wiele niepowodzeń, takich jak utrata Hiszpanii w 1492 r. czy najazdy mongolskie w XIII wieku, świat muzułmański przezwyciężył te wyzwania i kontynuował swój marsz na zewnątrz. W tym czasie świat chrześcijański stracił na rzecz islamu całą Afrykę Północną, Bliski Wschód i znaczną część Europy Wschodniej. Jako kontratak wyprawy krzyżowe (chrześcijańska inwazja na Palestynę w XI i XII wieku) pokazały Europie, że może wyrwać ziemię „Saracenom”, jak wówczas nazywano muzułmanów. Oczernianie islamu i muzułmanów osiągnęło w tym okresie crescendo w całej Europie, a europejscy królowie i księża katoliccy przedstawiali muzułmanów jako dzieci diabła, które należy wytępić. Chociaż wyprawy krzyżowe ostatecznie zakończyły się niepowodzeniem, Europejczycy, którzy nigdy nie otrząsnęli się ze swojego wizerunku muzułmanów jako niemal podludzi, powrócili z zemstą w XVIII wieku i pod koniec I wojny światowej zdominowali ponad 95 procent świata muzułmańskiego. Niestety, w całej tej walce, niewiele wysiłku włożono w zrozumienie wartości drugiej strony, a największym dziedzictwem, z którym zmagają się dziś zarówno ludzie Zachodu, jak i muzułmanie, jest strach, z jakim każda cywilizacja odnosi się do drugiej. Te stereotypy doprowadziły wielu Amerykanów i Europejczyków do wniosku, że islam jest nie do pogodzenia z „nowoczesnymi” wartościami skupionymi na demokracji, prawach osobistych, równości wobec prawa i tolerancji dla poglądów innych. Możesz być jednak zaskoczony, gdy dowiesz się, że wartości judaizmu, chrześcijaństwa i islamu nie różnią się tak bardzo, jak mogłoby się wydawać. Konieczne jest zatem powiedzenie prawdy i dokładne zbadanie rzeczywistych wierzeń islamu. Zachodnia cywilizacja chrześcijańska i cywilizacja islamska patrzyły sobie w oczy przez wieki i nie zrobiły nic więcej, jak tylko zadawały sobie nawzajem siniaki. Konieczności współczesnego świata sprawiły, że ponowne zbadanie tego sposobu wymiany stało się priorytetem.
„Rozwój islamu w pierwszych wiekach jego istnienia był zjawiskiem trudnym do zrozumienia dla zachodniego chrześcijaństwa, a nieporozumienia, uprzedzenia, strach, a w niektórych przypadkach nienawiść charakteryzowały większą część historii spotkań obu wyznań”. —Jane I. Smith, autorka książki Islam w Ameryce