https://szkolazpieklarodem.pl/
Po tym, jak młodzi książęta lub stażyści wojskowi byli w stanie prowadzić rydwany, następnym zadaniem było rozwijanie umiejętności łuczniczych. Nie tylko celność była niezbędna na polu bitwy, ale była przydatna na pustyni podczas polowania na zwierzynę. Przed wypuszczeniem na pustynię na potencjalnie niebezpieczne cele zwierzęce, strzelcy ćwiczyli w bezpiecznym środowisku. Typowy cel składał się z blachy miedzianej ułożonej wzdłuż kursu na wysokości ramion. Woźnica jechał szybko i próbował trafić w cel strzałami. Kamienny blok w Muzeum Luksorskim przedstawia króla Amenhotepa II z XVIII dynastii używającego jednego z tych celów. Jest szczególnie utalentowany i trafił w cel pięcioma strzałami, z których każda trafiła z taką siłą, że wystawała na drugą stronę.