https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Dziecko, które doświadcza rzeczywistości autystycznej, nie pamięta żadnej innej. Ze względu na swoją naturę nie ma możliwości porównywania jednego sposobu bycia z innym, nie mówiąc już o „karaniu zachowań nieautystycznych”. Jakie przekonanie i przez kogo jest nam potrzebne?
Dlatego ten tekst ma na celu pokazanie, jak wdrożyć przesłanie Jima Sinclaira do rodziców:
Dziecko autystyczne, które potrzebuje wsparcia dorosłych opiekunów i które może nawiązać znaczące relacje z tymi opiekunami, jeśli da mu się okazję… Dla ich własnego dobra i dla dobra ich dzieci, namawiam rodziców, aby dokonali radykalnych zmian w swoich postrzeganiach tego, co oznacza autyzm… Wymaga to więcej pracy, aby komunikować się z kimś, którego język ojczysty nie jest taki sam jak twój. A autyzm jest głębszy niż język i kultura; osoby autystyczne są „obcymi” w każdym społeczeństwie. Będziesz musiał zrezygnować ze swoich założeń dotyczących wspólnych znaczeń. Będziesz musiał nauczyć się [wrócić] do poziomów bardziej podstawowych, niż prawdopodobnie myślałeś wcześniej, aby tłumaczyć i sprawdzać, czy twoje tłumaczenia są zrozumiałe. Będziesz musiał zrezygnować z pewności, jaką daje przebywanie na swoim własnym, znanym terytorium, świadomość, że to ty tu rządzisz, i pozwolić swojemu dziecku nauczyć cię trochę swojego języka, poprowadzić cię trochę do jego świata. (Sinclair 1993)
Rozmowy, schronienie i w końcu zaprzyjaźnienie się z wieloma osobami autystycznymi pozwoliły mi być świadkiem, rozszyfrowywać i cieszyć się autystycznym sposobem bycia. Stało się to dopiero po tym, jak dowiedziałem się więcej o postrzeganiu rzeczywistości przez moich przyjaciół. Interakcja z nimi, z poziomu zaufania i przyjaźni, pozwoliła mi zarówno nawiązać kontakt z moim synem z pozycji zrozumienia, jak i radykalnie zmienić moje postrzeganie w odniesieniu do umiejętności interakcji społecznych, komunikacji i wyobraźni. Ta książka może poprowadzić ciebie – osobę, która się troszczy – w kierunku tego, co moglibyśmy nazwać „rzeczywistością autystyczną”. Kiedy już tam będziesz, będziesz w stanie pomóc swojemu dziecku cieszyć się interakcją społeczną, pokierować je w stronę komunikacji społecznej, wyjaśnić kulturowo zakodowane zasady społeczne i zaoferować ramię do wsparcia lub schronienia w twoich ramionach lub w domu, gdy życie wydaje się przytłaczające.