https://szkolazpieklarodem.pl/
Na początku Nowego Państwa (około 1540 p.n.e.) piramidy nie były już używane przez rodzinę królewską, która została pochowana w tajemniczych grobowcach wykutych w skale. Piramidy zaadoptowano do niekrólewskich pochówków osób zamożnych, choć na znacznie mniejszą skalę. W Deir el Medina robotnicy zbudowali małe, puste w środku piramidy z cegły mułowej na szczytach podziemnych grobowców, co ograniczyło ciężar potrzebny do utrzymania dachu grobowca. Piramidy na szczycie tych budowli były wykonane z wapienia i wyrzeźbione z wizerunkami właściciela grobowca. Od XIX dynastii w Nubii małe piramidy były przymocowane do kaplic grobowych zbudowanych nad pochówkiem szybowym poniżej, łącząc piramidę i praktyczne kult składania ofiar z pokarmów i napojów zmarłym. Piramidy te mają małe podstawy i są wysokimi, wąskimi konstrukcjami. 26. dynastia (664-525 p.n.e.) była świadkiem ostatniego rozwoju ewolucji piramid w Abydos i Tebach. Te piramidy z cegły mułowej mają kopulaste wnętrze i są podobne do spichlerzy lub pieców. Do boku piramidy dołączona była prostokątna komora, która prowadziła do znajdującego się poniżej pochówku szybowego i była ogniskiem kultu pogrzebowego. W tym okresie trzytysięczna ewolucja piramidy dobiegła końca. Struktury te pozostały symbolem wszystkiego, co egipskie, mimo że były tylko małym aspektem szerszych wierzeń pogrzebowych.