https://szkolazpieklarodem.pl/
Juliusz Cezar, kochanek Kleopatry, został właśnie zamordowany, a Marek Antoniusz przejął kontrolę nad wschodnią częścią cesarstwa rzymskiego. Mark Antoniusz popłynął do Tarsu (w dzisiejszej Turcji) i wezwał do siebie Kleopatrę, by przesłuchała ją na temat jej roli w pomaganiu jego wrogom. Spotkanie Antoniusza i Kleopatry opisał Plutarch, pisząc między 46 a 127 rokiem. Było to bajki – a wszystko to z wyrafinowanej wyobraźni enigmatycznej Kleopatry. Kleopatra przybyła do Tarsu łodzią. Szczerze mówiąc, to było coś więcej niż łódź: była to barka z pozłacaną rufą, fioletowymi żaglami i srebrnymi wiosłami. Pokojówki Kleopatry, przebrane za nimfy morskie, płynęły łodzią. Sama Kleopatra była przebrana za Wenus, boginię miłości, i leżała pod złotym baldachimem, wachlowana przez chłopców ubranych w kostiumy Kupidyna. Antoniusz, prosty żołnierz, był pod wrażeniem tego rażącego luksusu, tak jak zamierzała Kleopatra. Kleopatra odmówiła opuszczenia łodzi i tej nocy gościła Antoniusza na łodzi. To dało jej przewagę, zapewniając, że spotkają się na terytorium Egiptu. Następnej nocy Antoniusz zaprosił Kleopatrę na kolację, mając nadzieję, że prześcignie ją we wspaniałości. Zawiódł, ale żartował na ten temat w dobroduszny sposób. Podobnie jak Juliusz Cezar przed nim, Antoniusz był oczarowany Kleopatrą, stając się drugą wielką miłością w życiu Kleopatry. Liczy się pierwsze wrażenie. Choć ta historia jest soczysta, trzeba ją traktować z przymrużeniem oka. Plutarch, podobnie jak większość autorów, pisał z agendą i być może wyolbrzymił dekadencję tej historii, aby podkreślić egzotyczną scenerię i pasje Antoniusza i Kleopatry. Oczywiście, kiedy Szekspir włącza te szczegóły do swojej sztuki, wszystko nagle staje się w pewnym sensie faktem.