https://szkolazpieklarodem.pl/
Król nubijski Piankhy (czasami Piye) stawił czoła czterem północnym królom z 22-24 dynastii w 727 pne i zwyciężył nad nimi. Chociaż pozbawił ich królewskich tytułów, Piankhy pozwolił im mieć pewną władzę na nowych stanowiskach lokalnych gubernatorów, co, szczerze mówiąc, nie różniło się zbytnio od ich roli jako drobnych królów małych regionów. Aby w pełni wzmocnić swoją pozycję króla Egiptu, Piankhy przejął kapłaństwo Amona, co dało mu ostateczną władzę nad regionem tebańskim. Następcy po nim królowie utrzymywali ten związek z kultem Amona, zarówno w Tebach, jak iw Nubii. Pomimo tego przynależności do kultu Amona w Tebach, Piankhy zdecydował się rządzić z nubijskiej stolicy Napaty. Został pochowany w piramidzie w el-Kurru, na północ od Gebel Barkal. Późniejszych władców chowano także w piramidach. Piramidy te bardzo różniły się od piramid egipskich Starego Państwa (patrz rozdział 14), ponieważ były małe, ale wysokie i wąskie. Wiele piramid nubijskich wyprodukowało szereg dóbr grobowych, w tym złotą biżuterię. Następca Piankhy’ego, jego syn Shabaka, powiększył obszar kontrolowany przez dynastię Nubijczyków tak, aby obejmował cały Egipt od południa na północ aż do granicy regionu Sais w Delcie.