https://szkolazpieklarodem.pl/
Naunakhte mieszkała w Deir el Medina za panowania Ramzesa II i była żoną pisarza Kenhirchepshefa. W czasie ich małżeństwa miała zaledwie 12 lat, podczas gdy on miał od 54 do 70 lat. Naunakhte i Kenhirchepshef byli małżeństwem od ośmiu do dziesięciu lat, chociaż nie mieli dzieci. Kenhirchepshef był bardziej ojcem niż mężem. Prawdopodobnie poślubił Naunakhte, aby się nią zaopiekować i zapewnić, że odziedziczy jego majątek. Jako bezdzietna wdowa, gdy miała zaledwie 20 lat, Naunakhte poślubiła robotnika imieniem Khaemnum z Deir el Medina i byli małżeństwem przez 30 lat. Miała z nim ośmioro dzieci – czterech chłopców i cztery dziewczynki. Chociaż niewiele zachowało się z życia Naunakhte, pozostawiła cztery papirusy w których zapisuje swoją ostatnią wolę, w której wydziedzicza czwórkę swoich dzieci. Oznaczało to, że odziedziczą tylko majątek ojca, a nie jej osobiste bogactwo. Powodem, dla którego wydziedzicza te dzieci, jest zaniedbanie:
Jeśli chodzi o mnie, jestem wolną kobietą ziemi faraona. Wychowałam tych ośmiu twoich sług i dałam im wszystko, co zwykle robi się dla tych na ich stanowisku. Ale zobacz, że się zestarzałem, a oni z kolei nie opiekują się mną. Temu, kto mi pomógł, temu oddaję moją własność, ale temu, kto mi nie dał; nie oddam mu nic z mojej własności.
Dwa z listy papirusów, punkt po punkcie, wszystkie posiadane przez nią przedmioty i którym z jej dzieci je zostawia. Dokumenty te pokazują, że kobiety miały całkowitą kontrolę nad swoją własnością; ale też pokazują jej raczej małostkową i pedantyczną naturę, ponieważ każda miska lub danie jest wymienione. Jak na ironię, uważając, że dziś najcenniejszym przedmiotem jest sam papirus.