https://szkolazpieklarodem.pl/
Jednym z najsłynniejszych budynków użyteczności publicznej w Aleksandrii była biblioteka. Biblioteka była w rzeczywistości częścią muzeum Aleksandrii. Dla starożytnych Greków muzeum było dosłownie „sanktuarium muz”. (Muzy były greckimi boginiami związanymi ze wszystkimi dziedzinami nauki). Biblioteka Aleksandryjska została założona przez Ptolemeusza i kwitła przez cały okres ptolemejski. Stał się nowym centrum nauki na Morzu Śródziemnym, zastępując w tym procesie Ateny. Uczeni podróżowali ze wszystkich stron, aby tam pracować i studiować. Historycy uważają, że w swojej wysokości zawierała 500 000 zwojów, które skatalogowały prawie wszystko, co kiedykolwiek napisano w języku greckim w tamtym czasie. Biblioteka rozkwitała przez cały okres hellenistyczny i później, aż do straszliwego pożaru w 47 r. p.n.e, kiedy Juliusz Cezar oblegał miasto. Kilku cesarzy rzymskich następnie obdarzyło bibliotekę pieniędzmi i uwagą, próbując wymienić jej zasoby, ale być może udało się to w końcu zniszczone w okresie bizantyjskim, kiedy cesarz Teodozjusz zażądał zniszczenia wszystkich pogańskich świątyń w 391 r. Muzeum i biblioteka nie służyły tylko zachowaniu rzeczy, ale także nowym odkryciom. Okres hellenistyczny przyniósł przełom w nauce (patrz rozdział 26) i nowy, bardziej realistyczny styl w sztuce i rzeźbie. Ta nowa społeczność widziała również wielki rozwój literatury i charakterystycznej poezji tworzonej przez ludzi takich jak Apoloniusz z Rodos i Teokryt.