https://szkolazpieklarodem.pl/
Pomimo wielkich uroczystości i ekscytujących nowych planów czas Aleksandra w Babilonie nie był szczęśliwy. Ciągle borykał się z niepokojami i buntem w imperium, a jego lojalni Macedończycy źle reagowali na nowych perskich rekrutów. Śmierć Hefajstiona na początku 323 r. p.n.e. sprawiła, że Aleksander pogrążył się w smutku i urządził odpowiednio wystawny pogrzeb z 30-metrowym stosem. W czerwcu 323 pne Aleksander miał wyjechać na swoją wyprawę do Arabii, kiedy po bankiecie na cześć jednego ze swoich Towarzyszy, Nearchusa, zachorował. Przez tydzień walczył z wysoką gorączką, zanim został przykuty do łóżka. Ostatecznie 13 czerwca 323 r. p.n.e. Aleksander zmarł. Miał 32 lata. Życie i działalność Aleksandra przeniosły świat w zupełnie inne miejsce do czasu jego śmierci:
* Tradycyjne mocarstwa Aten, Sparty, Teb, a nawet Imperium Perskiego utraciły swoją dominację.
* Kontynenty Europy i Azji były bliżej siebie niż kiedykolwiek wcześniej. Dawne bariery między światem greckim a perskim Imperium nigdy więcej nie istniało.
* Świat śródziemnomorski został pozostawiony w rękach byłych generałów Aleksandra, którzy prowadzili zaciekłą walkę o władzę. Rozdział 12 przygląda się temu hellenistycznemu światu, jak stał się znany.
* Prawie każdy inny dyktator, od Juliusza Cezara do Napoleona, uważał Aleksandra za wzór do naśladowania.
Były to rzeczywiście imponujące osiągnięcia przez zaledwie dziesięć lat u władzy. Słowami greckiego generała Arriana:
Każdy, kto umniejsza Aleksandra, nie ma do tego prawa. . . Ale niech taka osoba, jeśli szantażuje Aleksandra, musi najpierw porównać się z obiektem jego nadużyć: z nim samym, tak nikczemnym i niejasnym, i konfrontując się z nim, wielkim królem, z jego niezrównanym światowym sukcesem, niekwestionowany monarcha dwóch kontynentów, który moc swojego imienia rozprzestrzeniał po całej ziemi.