…nie dla każdego…

https://szkolazpieklarodem.pl/

Aby złagodzić część presji, król dysponował dużą liczbą doradców i urzędników, którzy pomagali w decyzjach i działaniach. Synowie królewscy, którzy nie byli przeznaczeni do tronu, zostali wyznaczeni przez króla na wiele najwyższych oficjalnych stanowisk. Najłatwiejszą rolą do delegowania był arcykapłan. Oczywiście król nie był w stanie przeprowadzić wszystkich rytuałów oczekiwanych od niego jako arcykapłana w każdej świątyni w Egipcie. Mimo że król był bogiem, nie był Supermanem!

https://szkolazpieklarodem.pl/

Kapłaństwo było bardzo potężnym zajęciem, zwłaszcza na wyższych szczeblach .Kapłani pracowali dla świątyni i mogli zdobywać zaszczyty, bogactwa i tytuły. Kapłani mieli dostateczny przywilej przebywania w obecności bogów każdego dnia, a wielu ludzi wręczało im prezenty (niektórzy mówią, że są łapówkami), aby zamienić z bogami dobre słowo lub poprosić o coś w ich imieniu. Nawet król nie był odporny na to dawanie darów, często nadając ziemie, tytuły i nagrody kapłanom. Te dary ostatecznie pomogły arcykapłanom stać się bardzo bogatymi. A wraz z bogactwem przychodzi władza. Na przykład:

* Kapłaństwo Amona w Karnaku było najbogatszym i najpotężniejszym w Egipcie. Za panowania Ramzesa III grupa ta posiadała 1448 kilometrów kwadratowych gruntów rolnych, winnic, kamieniołomów i kopalni, a także łodzie rzeczne i statki morskie. Większość tych gruntów rolnych została wydzierżawiona chłopom, którzy płacili świątyni jako czynsz jedną trzecią swoich zbiorów.

* Dzienny dochód świątyni grobowej Ramzesa III w Medinet Habu z powiązanej z nią ziemi wynosił 2222 bochenki chleba, 154 słoje piwa, 8000 litrów zboża oraz mięso i inne towary, co wystarczyło na wyżywienie 600 rodzin.

W całej historii Egiptu królowie uważali, że przebłaganie kapłanów jest niezbędne, ponieważ kapłani pracowali w imieniu króla, uszczęśliwiając bogów i dbając o bezpieczeństwo Egiptu. Nic dziwnego, że stopniowo dary króla rosły, a władza kapłańska rosła i rosła, aż dorównała królowi.

https://szkolazpieklarodem.pl/

Społeczeństwo egipskie było bardzo rozwarstwione. Jednak większość dostępnych obecnie dowodów pochodzi tylko z wyższych warstw społeczeństwa – członków rodziny królewskiej i elity – ponieważ osoby te mogły pozwolić sobie na pozostawienie kamiennych pomników i wyszukanych grobowców. Struktura społeczna społeczeństwa starożytnego Egiptu od czasów Starego Państwa przypominała raczej piramidę (jakże trafnie!). Na szczycie siedział król, a za nim niewielka grupa księży wywodzących się z elity, nieco większa grupa elity rządzącej, a następnie klasa robotnicza (w tym rzemieślnicy i robotnicy niewykwalifikowani), która stanowiła resztę ludności . Oczywiście większość ludności to klasa robotnicza. Byli odpowiedzialni za pracę na roli i produkcję żywności dla elit i księży. Niestety egiptolodzy nie znają dokładnej liczebności elity – a w pisemnych zapisach niewiele jest informacji o klasie robotniczej.

https://szkolazpieklarodem.pl/

Dokładniejsze szacunki dotyczące populacji można obliczyć dla określonych okresów historii Egiptu. Na przykład w okresie od dynastii Saite (727-525 p.n.e.) do czasów Herodota (V-IV wiek p.n.e.) zapisy mówią, że Egipt miał 410 000 wojowników. Egiptolodzy zakładają, że każdy żołnierz był członkiem czteroosobowej rodziny, więc żołnierze i ich rodziny w tym czasie stanowili około 1 640 000 osób. Jednak każdy żołnierz otrzymał 12 arur ziemi (1200 łokci kwadratowych lub 0,63 km2), w sumie 4 920 000 arur (3 099 600 km kwadratowych) ziemi dla wszystkich żołnierzy. Ziemia ta stanowiła wówczas połowę gruntów rolnych w Egipcie. Zakładając zatem, że druga połowa użytków rolnych zamieszkiwała tę samą liczbę osób, szacuje się, że populacja wynosi 1 640 000 × 2 = 3 280 000 osób. Ponadto historycy uważają, że 2 aury ziemi były w stanie utrzymać jedną osobę, więc każdy żołnierz miał wystarczająco dużo ziemi, aby utrzymać sześć osób. Oznacza to, że populacja mogła byćwyższe: 3 280 000 ÷ 4 × 6 = 4 920 000 osób.

https://szkolazpieklarodem.pl/

Od około 5000 p.n.e. osiadłe społeczności zamieszkiwały dolinę Nilu na obszarze około 34 000 kilometrów kwadratowych. Jednak ludność tego regionu nigdy nie została odnotowana aż do rzymskiej administracji Egiptu, która rozpoczęła się w 30 r.  p.n.e. Egiptolodzy oszacowali dane dotyczące populacji na podstawie dostępnej powierzchni gruntów rolnych i liczby osób, które byli w stanie utrzymać:

* Późny okres przeddynastyczny: 100 000–200 000 osób

* Wczesny okres dynastyczny: 2 miliony ludzi

* Stare Królestwo: 1-1,5 miliona ludzi

* Nowe Królestwo: 2,9–4,5 mln ludzi

* Okres ptolemejski: 7–7,5 mln osób

Populacja wahała się w okresie faraonów, ze znacznym wzrostem w okresie ptolemejskim z powodu zwiększonej powierzchni gruntów rolnych oraz napływu cudzoziemców do Egiptu po Aleksandrze Wielkim

https://szkolazpieklarodem.pl/

W okresie Nowego Państwa główną stolicą królewską i religijną były Teby (dzisiejszy Luksor), w którym panował potężny kult boga Amona. Region ten obejmuje świątynie Karnaku i Luksoru, a także świątynie grobowe Nowego Państwa i królewskie pochówki w Dolinie Królów i Królowych (patrz rozdział 13). Dla większości Nowego Państwa Teby były stolicą religijną, a Memfis na północy stolicą administracyjną, zapewniając królowi kontrolę zarówno nad Górnym, jak i Dolnym Egiptem.

Odnotowując inne krótkotrwałe osady

Chociaż Memfis i Teby były ważnymi osadami przez większą część okresu faraonów, niektórzy władcy wybrali swoją stolicę gdzie indziej, chociaż te lokalizacje nie utrzymały tego ważnego statusu na długo:

* Avaris: Władcy Hyksosów z drugiego okresu pośredniego (1663-1555 p.n.e.) zbudowali swoją stolicę w Delcie. Osada wykazuje ciekawe zestawienie dwóch kultur: egipskiej i palestyńskiej (ta ostatnia, z której podobno pochodzili Hyksos).

* Amarna: była to nowa stolica zbudowana przez Echnatona z XVIII dynastii (1350–1334 p.n.e.) i poświęcona dyskowi słonecznemu Aten. Amarna znajdowała się w połowie drogi między Memfis a Tebami w środkowym Egipcie i obejmowała wiele świątyń, pałaców, rozległą osadę i cmentarz. (Zapoznaj się z rozdziałem 18, aby dowiedzieć się, co możesz zobaczyć dzisiaj.)

* Pi-Ramzes: To miasto w delcie, bardzo blisko Avaris, zostało zbudowane przez Seti I (1291-1278 p.n.e.) jako miasto portowe i było ważne w kontrolowaniu transportu towarów z Morza Śródziemnego do doliny Nilu. Ramzes II z XIX dynastii (1279–1212 p.n.e.) znacznie rozbudował miasto i nazwał je Pi-Ramzesem, aby służyło jako rywal Teb.

* Tanis: była to kolejna stolica w Delcie za czasów XXI dynastii, za panowania króla Psusennesa I (1039–991 p.n.e.). Większość miasta została zbudowana z ponownie wykorzystanych bloków z Pi-Ramzesów.

Wszystkie te miasta miały bardzo ograniczone życie. Pod koniec większości panowania królów miejsca te straciły na znaczeniu, a Teby i Memfis zostały przywrócone jako stolice.

https://szkolazpieklarodem.pl/

Trzy ośrodki przeddynastyczne zostały opuszczone jako stolice w okresie Starego Państwa (około 2686-2333 p.n.e.), a Memphis, w pobliżu współczesnego Kairu, zostało nową stolicą administracyjną. Położenie Memphis zapewniało łatwy dostęp i kontrolę zarówno nad regionem Delty, jak i doliną Nilu, zapewniając, że handel w tym regionie był pod ścisłą kontrolą królewską. Cmentarze królewskie Starego Państwa znajdowały się również bardzo blisko Memfis, z polami piramid w Gizie, Sakkarze, Dahshur, Abusir i Abu-Roash, zajmującym powierzchnię około 35 kilometrów kwadratowych. Memfis pozostał również ważny w całym Nowym Królestwie. Za panowania Seti I (1291–1278 p.n.e.) i Ramzesa II (1279–1212 p.n.e.) królewski harem  znajdował się w Memfis, co świadczy o ciągłości miasta jako rezydencji królewskiej.

https://szkolazpieklarodem.pl/

Cywilizacja egipska nie rozwinęła się w okresie przeddynastycznym (przed 3100 p.n.e.), więc stolica jako taka nie istniała. Zamiast tego dominują trzy miejsca, które obejmowały osady i duże cmentarze :

* Nagada była jednym z największych przeddynastycznych miejsc, położonym na zachodnim brzegu Nilu, około 26 kilometrów na północ od Luksoru. Archeolodzy odkryli tu dwa duże cmentarze z ponad 2000 grobami, z których część należy do elity i rodziny królewskiej.

* Hierakonpolis służyło także jako cmentarz królewski i stanowiło bazę kultu pogrzebowego króla Chasechemu II dynastii. Najbardziej znane znaleziska z tej strony to Paleta Narmera, Głowa Buławy Narmera i Głowa Buławy Skorpiona. Te dwa ostatnie przedmioty są wystawione w Muzeum Ashmolean w Oksfordzie i przedstawiają wczesny rozwój ideologii królestwa Egiptu.

* Abydos było ważnym miejscem w okresie przeddynastycznym i pozostawało widoczne przez większość okresu faraonów. Najwcześniejsze osadnictwo tutaj pochodzi z 4000-3500 p.n.e., chociaż większość obecnych pozostałości pochodzi z XIX i XX dynastii. Abydos było głównym ośrodkiem religijnym z pomnikami wszystkich królów pierwszej dynastii i dwóch królów drugiej dynastii.

https://szkolazpieklarodem.pl/

Chociaż Egipcjanie byli bardzo zorganizowani z dobrze ugruntowanym systemem podziałów rządowych, nie byli tak rygorystyczni co do lokalizacji swojej stolicy. W rzeczywistości egiptolodzy zidentyfikowali liczne królewskie rezydencje i królewskie miejsca pochówku w miastach w całym Egipcie, co wskazuje, że stolica poruszała się zgodnie z kaprysem panującego króla. W niektórych panowaniach władcy mieli dwie stolice: stolicę religijną i stolicę administracyjną.

https://szkolazpieklarodem.pl/

Gdyby podziały Egiptu górnego/dolnego i wschodniego/zachodniego nie wystarczały, cały Egipt został dalej podzielony na 42 prowincje, obecnie znane jako nomy. W Górnym Egipcie 22 nomy były obecne od początku okresu dynastycznego; 20 nomów w Dolnym Egipcie rozwinęło się później. Każdy nom (lub sepat, jak nazywali je starożytni Egipcjanie) był zarządzany przez nomarchę lub burmistrza, który odpowiadał przed wezyrem i ostatecznie królem. Idealnie, tylko jeden wezyr monitorował rząd, ale wielu królów podzieliło tę rolę na dwie – wezyra Górnego Egiptu i wezyra Dolnego Egiptu. Każda noma miał stolicę i lokalną świątynię, w której oddawano cześć miejscowemu bóstwu, wraz z indywidualnymi religijnymi tabu, praktykami i rytuałami. Każdy nom był reprezentowany przez sztandar składający się z laski noszącej posąg lokalnego bóstwa oraz regionalnego zwierzęcia lub rośliny. Zwierzęta i rośliny są często reprezentowane w scenach oferujących, które podkreślają uprawy danego regionu. Nomy często brały swoje nazwy na podstawie ich regionalnych zwierząt lub roślin, takich jak ibis nome i hare nome.