https://szkolazpieklarodem.pl/
Ba i ka zostali zjednoczeni w życiu pozagrobowym poprzez ceremonię otwarcia ust. Ten rytuał pomumifikacyjny zapewniał, że ka może widzieć, słyszeć, wąchać, oddychać i jeść – wszystkie czynności niezbędne do życia. Z nieznanych powodów ba nie wydawał się potrzebować tych ziemskich funkcji; kiedy ba był zjednoczony z ka przez dłuższy czas, był odżywiany. Kapłan sem (kapłan pogrzebowy) trzymał ceremonialny topór (narzędzie ręczne przypominające siekierę) przy ustach mumii, które, jak wierzono, otwierały drogi oddechowe. Następnie kapłan sem odmawiał modlitwy i namaszczał mumię olejkami. Starożytni Egipcjanie uważali tę ceremonię za tak ważną, że czasami umieszczali na trumnie obrazy garnków i dzbanów używanych w rytuale (przykłady pojawiają się we wnętrzu niektórych trumien Średniego Państwa na końcu głowy) na wypadek, gdyby rytuał nie został ukończony prawidłowo i jako środek zapewniający, że instrumenty do tej ważnej ceremonii były blisko ciała, zwiększając w ten sposób efekty rytuału. Udane połączenie ba i ka stworzyło kolejny element ciała, akh lub ducha. Zmarły został przemieniony w wieczną istotę światła. Chociaż akh nie był boski, miał cechy wspólne z bóstwami – akh mógł interweniować wśród żywych i rozmawiać z bogami.