Grobowiec Tutanchamona jest jednym z najbardziej znanych i monumentalnych znalezisk w historii egiptologii, ponieważ jest to jedyny niezakłócony królewski grobowiec znaleziony w Egipcie. Wszystkie inne grobowce królewskie zostały obrabowane w starożytności, podobnie jak grobowiec Tutanchamona. Na szczęście włamania te były niewielkie, a większość towarów Tutanchamona odnaleziono w stanie nienaruszonym. W 1914 r. egiptolog Howard Carter i jego dobroczyńca lord Carnarvon rozpoczęli wykopaliska w Dolinie Królów, tuż po tym, jak kolejna wykopaliska, Theodore Davis, który pracował w tej okolicy od jakiegoś czasu, stwierdził, że „Dolina Grobowców jest teraz wyczerpana. Jak bardzo może się mylić jeden człowiek? Carter i jego zespół odkryli wiele grobowców w Dolinie, aw 1917 Carter rozpoczął poszukiwania zaginionego grobowca Tutanchamona (odkryto wiele obiektów wskazujących na istnienie grobowca w okolicy). Jednak do 1921 roku zespół wciąż nie odkrył grobowca, a lord Carnarvon rozważał wycofanie swojego finansowania. Po długiej debacie Carter przekonał go do sfinansowania ostatniego sezonu. Na szczęście dla Cartera ten ostatni sezon był niesamowity. 4 listopada 1922 jego zespół odkrył pierwszy kamienny stopień grobowca Tutanchamona. Następnego dnia oczyścili schody, aby odsłonić drzwi, wraz ze starożytnymi pieczęciami pokazującymi, że grób był nienaruszony. Pierwsze wejście otwarto 23 listopada 1922, a drugie wejście do grobowca 26 listopada. Przy otwarciu tych drzwi Carter i Carnarvon po raz pierwszy zobaczyli cudowne przedmioty ukryte przez trzy tysiąclecia. Należą do nich trumny z litego złota, złocone kapliczki, dziesiątki sztuk złotej biżuterii i słynna pośmiertna maska z litego złota (zdjęcie maski pośmiertnej znajduje się w rozdziale 4). Pierwsza komora została oficjalnie otwarta 29 listopada, a komora grobowa 17 lutego 1923 r. Rozpoczęto inwentaryzację obiektów, a 28 października 1925 r. zespół ostatecznie otworzył trumnę i spojrzał w twarz żyjącego i zmarłego króla. dawno temu. Katalogowanie i rejestrowanie wszystkich artefaktów w grobowcu zostało ostatecznie zakończone 10 listopada 1930 roku, osiem lat po odkryciu.