Filip był niesamowitym żołnierzem, a także uczynił wielkie postępy, aby przekształcić Macedonię w coś, co uważał za cywilizowaną potęgę. Jednym z jego pierwszych posunięć było potwierdzenie drugiego miasta Pella jako bazy jego królewskiego dworu, założenie tam rezydencji i spotkanie z wodzami plemiennymi. Nowy status miasta oznaczał, że przywódcy plemienni z Macedonii i spoza niej przybywali do miasta, ponieważ chcieli być blisko króla oraz bogactwa i sukcesu, które wygenerował. Niewiele z miasta przetrwało do dziś. Archeolodzy znaleźli pozostałości pałacu królewskiego, który mógł być rozwinięty z tego, z którego korzystał Filip. Istnieją dowody na to, że ogromna agora (plac miejski) została wypełniona w IV wieku przez wszystkich odwiedzających miasto. Wraz z nową rolą Pelli pojawiła się wkrótce nowa elitarna klasa. Wszyscy synowie przywódców plemion macedońskich mieszkali i kształcili się w mieście. Najważniejszym z nich był syn Filipa Aleksander. Grupa młodych szlachciców, którzy dorastali z Aleksandrem, stała się znana jako jego „Towarzysze”. Stali się nowym pokoleniem, które było zarówno wysoko wykształcone, jak i wyszkolone w wojnie – nową elitą wojowników. Młodzi mężczyźni, tacy jak Ptolemeusz i Hefajstion, dorastali, by dzielić niesamowite przygody dorosłego życia Aleksandra. Pella stała się magnesem dla artystów i intelektualistów, którzy podobnie jak malarze renesansowi, chętnie szukali zatrudnienia i mecenatu na dworze królewskim, gdzie za ich umiejętności płacono wysokie honoraria. Niektórzy pracowali także jako korepetytorzy „Towarzyszy”. Proces ten rozpoczął się już w ramach poprzednich królów macedońskich – na przykład dramaturg Eurypides przebywał w Macedonii na początku IV wieku p.n.e. – ale ranga miasta wzrosła dziesięciokrotnie pod rządami Filipa. Sam Filip nie był zbytnio zainteresowany sprawami intelektualnymi, ale był szczęśliwy mogąc je sponsorować, ponieważ zdawał sobie sprawę, że jeśli Macedonia miała stać się prawdziwie międzynarodową potęgą, jej nowe pokolenie przywódców musiałoby stać się bardziej światowe. Filip miał wielkie ambicje wobec Macedonii i ostatecznie chciał sprawdzić jej potęgę militarną przeciwko potędze Imperium Perskiego. W szczególności zatrudnił greckiego filozofa Arystotelesa jako jednego z wychowawców Aleksandra. Grecki biograf Plutarch napisał zabawne życie Aleksandra, w którym cytuje list młodego księcia do Arystotelesa. Aleksander skarży się, że Arystoteles napisał książkę opisującą niektóre idee filozoficzne, którymi podzielił się z nim jego nauczyciel:
Jaką przewagę będę miał nad innymi ludźmi, jeśli teorie, w których zostałem wyszkolony, mają stać się wspólną własnością?
Dwór w Pelli zapewnił Aleksandrowi wspaniałe szkolenie we wszystkich aspektach wiedzy greckiej. W połączeniu z jego oczywistymi uzdolnieniami i bezpośrednim doświadczeniem wojennym podczas kampanii ojca, wyrósł na niezwykle pewnego siebie i autorytatywnego młodego człowieka.