Podpisując traktat z Argosem, Ateńczycy oficjalnie stali się wrogami Sparty. W ciągu następnych 15 lat miała miejsce swoista wojna. Ateny i Sparta zaatakowały siebie nawzajem w Grecji kontynentalnej i w pobliżu. Wojna wymagała wielu manewrów w celu uzyskania pozycji i krótkotrwałego zajęcia terytorium. Żadna ze stron nie zdołała zdobyć przewagi, a po zwycięstwie zwykle szybko następowała porażka. Po wczesnych zwycięstwach Aten inicjatywa stopniowo wymykała się, a sojusznicy Sparty, Bojowie i wyspa Euboia zbuntowali się przeciwko Atenom. W r. p.n.e. Perykles i armia ateńska zostały niebezpiecznie odcięte w Euboi, gdy spartański król Plejstoanax miał szansę zaatakować same Ateny. Pleistoanax nie zaatakował, a wojna wygasła. Perykles rozpoczął negocjacje i ostatecznie obie strony podpisały traktat ogłaszający 30 lat pokoju. Niestety, rozejm trzydziestoletni, jak go nazywano, prawdopodobnie nigdy nie utrzymał się tak długo. Mniej niż połowa z 30 lat upłynęła do początku II wojny peloponeskiej.