Starożytna Grecja była bardzo rozległa, co oznacza, że ludzie, idee i wydarzenia, pochodziły i miały miejsce w całym regionie Morza Śródziemnego, a czasem poza nim. W końcu byli ludzie, którzy uważali się za Greków w Hiszpanii, Francji, Włoszech, Afryce Północnej, Libii i Azji Mniejszej – i oczywiście w samej Grecji. Najbardziej zaludnionym obszarem był obszar lądowy znany dziś jako Grecja. To obszar, w którym tak naprawdę dominują dwie rzeczy – morze i bardzo duże łańcuchy górskie. Dla starożytnych Greków pasma górskie oznaczały, że sekcje tej wielkiej płyty ziemi były czasami bardzo od siebie oddzielone. Jest to jeden z powodów, dla których ludzie mają tendencję do myślenia o sobie w kategoriach lokalnych, a nie krajowych. Grecja nie jest bardzo dużym lądem, a gdziekolwiek się w niej stanie, prawdopodobnie nie znajdziesz się dalej niż około 50 kilometrów od morza. Ziemia jest żyzna, ale też bardzo pagórkowata, co oznacza, że nie ma na niej rozległych równin uprawnych pól uprawnych. Te dwa czynniki są ważne, gdy zastanawiamy się, dlaczego tak wielu Greków zdecydowało się porzucić masę lądową i stworzyć nowe miasta na pobliskich wyspach i w innych częściach Morza Śródziemnego
Oddzielenie regionu
Grecję można podzielić na dwie części w Zatoce Korynckiej, dużym zbiorniku wodnym przepływającym przez środek regionu:
* Na północy: na północ od Zatoki znajdowała się większa część Grecji kontynentalnej, chociaż południe było znacznie bardziej zaludnione. Największym miastem w tej części Grecji były Teby, a także położone w regionie święte miejsce Delf, w którym znajdowała się słynna wyrocznia.
* Na południu: Południowa Grecja została podzielona na dwie części przez pasmo górskie Peloponez. Znajdowało się tu większość słynnych miast starożytnej Grecji: Sparta, Olimpia, Korynt, Argos, a na północnym wschodzie Ateny.