https://szkolazpieklarodem.pl/
Parmenides i Heraklit zmierzyli się z kwestią istnienia i znaleźli odpowiedzi. W obu przypadkach tak naprawdę motywowało ich pragnienie wyjaśnienia, co wydarzyło się przed urodzeniem i po śmierci. Inni przedsokratyczni filozofowie spojrzeli na to pytanie z innej perspektywy. Jeśli to, co powiedział Parmenides, było prawdą o wszelkiej materii, która istnieje zawsze teraz i w przyszłości, to co stało się z duszą lub psychiką po śmierci ciała? Jednym z bardzo modnych pomysłów była idea reinkarnacji. Reinkarnacja nie była czysto grecką ideą, po raz pierwszy omawianą w miejscach tak odległych jak Egipt i Mezopotamia. Mimo to kilku przedsokratejskich filozofów promowali tę koncepcję. Ten cytat z Empedoklesa (ok. 450 r. p.n.e.) ładnie podsumowuje reinkarnację. Bo już się urodziłem jako chłopiec i dziewczynka, krzak, ptak i niema ryba wyskakująca z morza. Człowiekiem, który spopularyzował pojęcie reinkarnacji, był Pitagoras, prawdopodobnie najsłynniejszy ze wszystkich filozofów przedsokratejskich i postać niezwykle kontrowersyjna. Aktywny w VI wieku pne Pitagoras pochodził z Samos, ale dużą część swojego życia spędził w południowych Włoszech. Krążyły pogłoski, że w magiczny sposób pojawił się w wielu innych miastach, zarówno w południowych Włoszech, jak iw Grecji. Pitagorasowi przypisuje się ogromną liczbę odkryć i teorii, w tym szczególnie znaną zasadę geometryczną (patrz pobliski pasek boczny „Twierdzenie Pitagorasa: matematyka i takie tam”). Ponieważ jednak nic nie zapisał, historycy niewiele o nim wiedzą. Uczeni połączyli następujące elementy:
* Wielka teoria Pitagorasa opierała się na idei metempsychozy, która oznacza ruch duszy między ciałami fizycznymi, szczególny rodzaj reinkarnacji. Jedna z historii sugeruje, że Pitagoras powstrzymał mężczyznę przed biciem szczeniaka, ponieważ rozpoznał psa jako jednego ze swoich starych przyjaciół po jego szczekaniu!
* Pitagoras słynął z szerokiej wiedzy, a niektórzy przypisywali mu magiczne moce. Mówiono, że miał udo wykonane ze złota i że zabił jadowitego węża, gryząc go najpierw.
Bez względu na to, co kryje się za tymi opowieściami, Pitagoras zyskał ogromną rzeszę fanów. Jego wyznawcy stali się rodzajem kultu i pilnie strzegli szczegółów swojego stylu życia. Zbudowali swoje życie wokół jego nauczania, na zasadach opartych na muzyce, harmonii i bardzo nakazowej diecie – takiej jak jedzenie fasoli, aby zachować regularność! Osoby te kontynuowały pracę nad zasadami Pitagorasa długo po jego śmierci (lub reinkarnacji?). Być może największym osiągnięciem Pitagorasa było zwiększenie zainteresowania filozofią u tych, którzy za nim podążali.