https://szkolazpieklarodem.pl/
Grecy uważali homoseksualizm za nic niezwykłego. Jeśli mężczyzna uważał kobiety za atrakcyjne, nie było nic dziwnego w tym, że za atrakcyjnych uważał także dorastających chłopców i zdecydował się ich aktywnie ścigać. Normalna sytuacja była taka, że starszy mężczyzna (erastes oznaczający „kochanek”) podążał za uczuciami młodszego chłopca (eromenos lub „ukochany”). Najczęstszym miejscem takich kontaktów była palestra w gimnazjum, gdzie starsi mężczyźni obserwowali ćwiczących młodych chłopców. W tej sytuacji tylko arystokraci, którzy mieli czas na luzie, prawdopodobnie naprawdę angażowali się w sprawy homoseksualne. Ten krótki wiersz Phaniasa opisuje jego miłość do chłopca, który jest nieco za stary, by uznać go za eromenosa i pokazuje, jak szybko te związki uznano za zakończone.
Na Temidę i wino, które mnie podnieciło, twoja miłość nie potrwa długo Pamphilus. Masz już włosy na udzie, na policzkach, a przed Tobą kolejna żądza. Ale wciąż jest tam trochę starej iskry, więc nie bądź skąpy – okazja jest przyjacielem miłości.
Nie oznacza to, że Grecy nie kpili z homoseksualizmu – sztuki Arystofanesa są pełne żartów. Ale ich pogarda była zarezerwowana specjalnie dla mężczyzn, którzy utrzymywali ze sobą relacje w średnim wieku i tych, którzy wykazywali jakiekolwiek oznaki zniewieściałości. Uznanie młodych chłopców za atrakcyjnych było całkowicie do przyjęcia – dojrzały mężczyzna, który pozwalał się traktować jak kobieta, nie był. Miłość i seks między dwiema kobietami prawdopodobnie zdarzały się regularnie w starożytnej Grecji, ale nigdy nie były publiczne i jest na to bardzo mało dowodów. Najbardziej znane skojarzenie dotyczy poetki Safony (VII w. p.n.e.), która przybyła z wyspy Lesbos (co dało początek określeniu „lesbijka”). Safona napisała piękne wiersze liryczne o miłości i bogini Afrodycie, z których wiele można interpretować jako dotyczące zarówno mężczyzn, jak i kobiet, a niewiele wiemy o jej prawdziwym życiu. Grecy nie uznali Safony za geja; tylko bardziej współcześni czytelnicy. Wiersze Safony wspaniale przywołują czasy starożytne, w których żyła, zanim Grecy zaczęli zapisywać swoją historię.